Toon items op tag: venray

Op 15 maart a.s. mag er weer gestemd worden in het kader van de Provinciale Statenverkiezingen. Deze zijn niet alleen bepalend voor de samenstelling van de Provinciale Staten en voor het provinciale beleid door de Gedeputeerden, maar ook de samenstelling van de Eerste Kamer hangt hiervan af. Dit laatste betekent dus dat ieders stem van doorslaggevende waarde kan zijn bij het goedkeuren van vaak controversiële wetten. Een voorbeeld van het laatste is de WPG (Wet Publieke Gezondheid). Wat veel mensen niet beseffen is dat deze wet de minister van VWS de bevoegdheid geeft om wanneer hem dat goeddunkt alle denkbare maatregelen tijdens de afgelopen pandemie, en zelfs nog strengere (!), kan invoeren. Dat een nauwkeurige evaluatie van de maatregelen tot nu toe niet heeft plaatsgevonden speelt hierbij kennelijk geen enkele rol. Over deze wet wordt in mei 2023 gestemd. Toevalligerwijs wordt in mei van dit jaar ook bij de WHO (World Health Organization) over dit soort zaken beslist. De algemene vergadering van de WHO (een niet-gekozen maar wel voor een groot deel door tech-miljardair Bill Gates gesponsorde organisatie) spreekt dan over wijzigingen in de Internationale Gezondheidsrichtlijnen die ertoe zullen leiden dat de directeur-generaal van de WHO straks aan miljarden mensen vrijheidsbeperkende maatregelen kan opleggen zonder dat landen daar zelf nog iets over te zeggen hebben. Er staat ons dus nog wat te wachten bij een volgende virusuitbraak. Weet waarop je stemt.

Wat lang niet iedereen beseft is dat op 15 maart a.s. ook (apart) gestemd gaat worden voor nieuwe besturen van de Waterschappen. Waterschappen zorgen voor schoon water in rivieren, meren, beken en sloten. Ook zorgen ze voor voldoende afvoer en opslag van water alsmede bescherming tegen wateroverlast. De samenstelling van het algemeen bestuur is als volgt, specifiek belang: agrariërs en natuurbeheerders ieder twee vaste zetels, algemeen belang: alle inwoners de resterende zetels (tussen de 14 en 26 zetels afhankelijk van het aantal inwoners).

De verkiezingen gaan dus over verreweg de meeste zetels en de politiek probeert daar natuurlijk een belang te verwerven door de kiezers voor te houden dat hun partij de waterbelangen van de burgers het beste behartigt. Een van die partijen was onlangs weer ongunstig in het nieuws doordat zij gebruikt maakt van een, volgens Kiesraadvoorzitter Wim Kuijken, mogelijk misleidende constructie. Net als bij de vorige verkiezingen neemt het CDA in Limburg deel middels de vermomming als partij Waterbelang Venray bijvoorbeeld. Zo zijn er 9 lokale Waterbelang partijen, die zich na de verkiezingen verenigen als een partij Waterbelang in het algemeen bestuur, dit alles geheel volgens de bekende CDA-norm “ als het juridisch mag is het ethisch verantwoord”. Aldus werden alle besluiten in het waterschap door het CDA genomen. In het dagelijks bestuur van 6 personen heeft het CDA 3 stemmen plus de stem van CDA dijkgraaf Patrick van de Broeck. Dit verklaart grotendeels de dubieuze gang van zaken omtrent de omstreden Loobeekdeal, waarbij ex-wethouder Jan Loonen en zijn familie betrokken was. De wethouder moest aftreden na een extern onderzoek, maar de onverkwikkelijke bevoordeling van de fam. Loonen is tot op heden onaangetast.

Leest u ook nog eens Waterschap Limburg “zachte heelmeesters, stinkende wonden”

De rol van Waterschap Limburg (en zijn voorganger Waterschap Peel en Maasvallei) is verre van integer geweest, maar desondanks ongecorrigeerd. Dit is des te schrijnender omdat de inkomsten en uitgaven van het waterschap uit belastinggeld bestaan. het waterschap dient ten dienste te staan van de maatschappij en politieke vrienden en belangen mogen hier geen enkele rol spelen. De ultieme vraag is dan ook of de politiek niet uit de waterschappen moet verdwijnen in plaats van steeds invloedrijker te worden, zoals D66 en Groen Links met name willen. Vooralsnog is dit echter niet het geval. Dus zitten we als kiezers opgescheept met verkiezingsprogramma’s en kandidaten die allemaal beweren dat ze voor schoon en veilig water zijn. Aldus blijven waterschapsverkiezingen wat ze juist niet moeten zijn: kiezen voor de blauwe, trouwe ogen van (on)bekenden of vriendjes. Of de democratie hiermee gediend is waag ik ernstig te betwijfelen.

In een voorgaand artikel is geschreven over de plannen voor realisatie van flexwoningen te Oirlo. Dit artikel heeft onmiddellijk tot reacties geleid vanuit het dorp. Onderstaand het begeleidende schrijven bij wel een heel bijzonder alternatief op steenworp afstand van het plan tussen de Pauwweg/Oirloseweg. Zo bijzonder dat het met U gedeeld wordt.

“Beste mensen van Venray-Transparant. Bedankt voor de aandacht aan de kwestie flexwoningen. Het dorp Oirlo voelt zich overvallen. We worden buitengesloten door de politiek. Er is nagedacht voor een alternatief voor het park. Ik heb een plaatje bijgesloten. Het lijkt mij geen goed plan flexwoningen te realiseren tussen de Pauwweg en de Oirloseweg. Het is waardevolle landbouwgrond. Waar dan is de vraag! Nou, er is ruimte genoeg op Parc de Witte Vennen. Daar kunnen de ontheemden ook rust, ruimte en échte gastvrijheid vinden. Dit is waar het Park bekend om is. Dit is belangrijk omdat ontheemden van alles hebben meegemaakt. Er is ruimte zat op de Witte Vennen. Flexwoningen op de Brabander, Oostrum en in Oirlo zijn helemaal niet nodig! Plaats zat op de Witte Vennen! Ik hoop dat dit voorstel bij onze raadsleden indaalt. We pikken het niet. Het wordt eens tijd dat er juiste vragen gesteld worden”.

Venray-Transparant constateert dat er weldegelijk goede ideeën zijn bij de burgers. Sterker nog het is een kans om het maatschappelijk verantwoord ondernemen van “Parc de Witte Vennen” te etaleren.

Politiek doe er uw voordeel mee! Laten we eerlijk zijn, Parc de Witte Vennen klinkt toch veel beter dan Mosquito Park.

In 2008 presenteerde het Bestuur van Sint Anna en Sint Servaas ambitieuze woningbouwplannen voor hun respectievelijke locaties in Venray.

In overleg en met goedkeuring van de Gemeentelijke overheid ontwikkelde deze publieke zorginstelling op hun terreinen in totaal een 800-tal woningen en appartementen bedoeld voor een groot aantal categorieën woningzoekenden in Venray.

De bouwvergunningen waren verleend.

Enkele geselecteerde (sociale) marktpartijen konden op basis van een groot aantal stringente (financiële) voorwaarden een bod uitbrengen.

Het ontwikkelings- en gunningstraject van deze plannen hebben van de Gemeente/Zorginstellingen/ Belastingbetaler en marktpartijen, een substantieel bedrag gevergd.

Van al deze plannen is echter tot nu toe niets terecht gekomen. Ook is niet transparant hoe er in dezen is omgegaan met belastinggeld.

In het stedenbouwkundig plan voor het voormalige voetbalterrein, onderdeel van het plan Servaashof, alleen al waren 150 stuks appartementen gepland. Meer informatie kunt u vinden op de website van Urbanmanagement ‘Servaashof: Samen Leven in Servaashof’.

Momenteel worden er op dit deel van het terrein enkele 10-tallen caravans/flexwoningen voor een periode van 5 jaar geplaatst.

Weer een gemiste kans voor nieuwbouw op korte termijn en een blokkade voor de lange termijn. Wederom is ook hier de vraag wat de financiële aspecten zijn.

De praktijk leert dat de termijn van 5 jaar vaak wordt opgerekt waardoor permanente nieuwbouw nog uitzichtlozer wordt. Een ding is zeker: de bouwers en verhuurders van de caravans/flexwoningen varen er wel bij.

Ondertussen is het Sint Anna terrein voor een appel en een ei en onder extreem gunstige voorwaarden onderhands aan een partij uit het belastingparadijs Monaco van de hand gedaan. De woningen die daar in de oorspronkelijke plannen zouden worden gerealiseerd zijn van de baan. De eigenaar heeft van de Gemeente carte blanche gekregen en mag nagenoeg geheel naar eigen inzicht en in eigen belang het woningbouwprogramma invulling geven en het realisatie tempo hiervan bepalen.

In een straal van 1200 meter rond het Chinese bedrijf Inalfa, gelegen op het industrieterrein de Hulst, als startpunt liggen momenteel 5 opvang locaties en twee locaties zijn “in voorbereiding”. Van een evenwichtige spreiding over de Gemeente Venray is geen sprake. Buurtbewoners van het Venray’s ziekenhuis, een toekomstige bouwlocatie, hebben o.a. via Peel en Maas succesvol laten weten wat voor hen behaaglijk wonen inhoudt.

Het proces om tot een redelijk gevoel van behaaglijkheid te komen bij de omwonenden van de drie flexwoninglocaties moet echter volgens het college nog beginnen. Ze zullen intussen wel hebben begrepen dat ze in hun haast om het braafste jongetje van de klas te zijn iets te voortvarend te werk zijn gegaan. De oplossing zit hem vooral in totale transparantie omtrent de locatiekeuzes en de bereidheid rekening te houden met de vaak terechte bezwaren. Dit in het belang van flexbewoners en omwonenden.

Na alle ophef rond de flexlocaties en het ogenschijnlijk gunstige besluit van de raad om het College op te dragen het hele proces nog eens over te doen maar dan zoals het hoort, is het tijd om eens wat uit te zoomen en te evalueren wat hier nu eigenlijk gaande is.

Landelijk en Europees wanbeleid

De problemen waar Venray mee te kampen heeft zijn natuurlijk in de eerste plaats het gevolg van falend kabinetsbeleid wat op zijn beurt weer te maken heeft met falend EU beleid. De EU had met deskundig diplomatiek beleid het conflict met Rusland kunnen en moeten voorkomen, maar heeft zich slaafs laten leiden door de hegemoniale drang van de USA en de NATO. Als gevolg daarvan is Oekraïne het land geworden op wiens grondgebied een proxy-oorlog woedt. D.w.z. dat de USA en de NATO Oekraïne gebruiken om Rusland te bestrijden en te verzwakken. Miljarden van onze belastingcenten en die van de andere EU landen gaan daarheen, vaak zonder goedkeuring van de Tweede Kamer, die sinds de pandemiecrisis al vaker op deze ondemocratische wijze miljardenuitgaven heeft gedaan. De winnaar van dit soort oorlogen is zoals gewoonlijk de Amerikaanse wapenindustrie.

Ondertussen worden wij Nederlanders gedwongen ons aandeel te leveren wat betreft de opvang van ontheemde Oekraïners. Daarbij komt dan ook nog de door falend EU-beleid niet-aflatende stroom asielzoekers, een mengeling van echte vluchtelingen en economische vluchtelingen. Kennelijk kunnen zij , als ze eenmaal voet aan wal hebben gezet, ongehinderd door Europa trekken op zoek naar het land met de gunstigste asielopvang. Nederland, dat ook op andere terreinen het braafste jongetje van de klas wil zijn getuige bijvoorbeeld het ridicule voornemen van minister Jetten om met een investering van 28 miljard euro in 2050 de gemiddelde temperatuur van de aarde met 0,000036 graden te doen dalen, durft of wil niet met de vuist op de Europese vergadertafel slaan waardoor de stroom vluchtelingen en de gelukszoekers uit veilige landen eerder aanzwelt dan afzwakt. De schrijnende verhalen die ons uit Ter Apel bereiken zorgen er niet bepaald voor dat gemeenten zich gaarne bereid tonen asielzoekers op te vangen. En dat in een tijd van woningschaarste als gevolg van falend overheidsbeleid m.b.t. het zelfgecreëerde stikstofprobleem.

De Spreidingswet en de perverse prikkel

Het College heeft het dus zeker niet gemakkelijk met de Spreidingswet in het vooruitzicht die het staatssecretaris van der Burg mogelijk moeten maken de gemeenten te dwingen om hun aandeel te leveren. Gemeenten moeten hun aandeel in de opvang van asielzoekers en statushouders leveren op basis van het aantal inwoners, maar het precieze aantal dat opgevangen moet worden blijft flexibel. Wel worden gemeenten verleid om zo snel mogelijk te reageren, want afwachten leidt tot lagere vergoedingen per asielzoeker.

Deze perverse prikkel heeft ertoe geleid dat het Venrayse College dacht met compleet uitgewerkte plannen voor drie locaties een juiste keuze te hebben gemaakt. Ook wat betreft de statushouders lag er een deadline. De Regeling Huisvesting Aandachtsgroepen (RHA) heeft als einddatum 7 juli 2023 en belooft een subsidie van maximaal 2 miljoen euro per gemeente. Kortom, het College heeft zich laten leiden door de financiële voordelen die beloofd werden. Daarbij was het natuurlijk wel handig dat er op de gekozen locaties al ontwikkelaars waren die mee wilden werken. Het hele tijdrovende proces van onderhandelen met diverse grondeigenaren kon tot een minimum worden beperkt. Het College doet er goed aan om binnen de regio Noord-Limburg gezamenlijk te bekijken wat de gemeenten voor elkaar kunnen betekenen binnen de taakstelling.

Tijd voor verandering

Hoe zal dit verder gaan, is de vraag. Dit kabinet zal doorgaan met hun absurde klimaat-, stikstof- en energieplannen. Tientallen miljarden worden aan fout beleid uitgegeven en de bevolking verarmt. De asielzoekers en de statushouders zullen bij huisvesting voorrang blijven krijgen en de Oekraïners zijn al grotendeels verhuisd naar het in no time gebouwde Tiny-house park aan de Oostsingel, waar de bewoners inmiddels een brief over hebben ontvangen, mochten ze nog niet in de gaten hebben wat daar gebouwd werd en voor wie.

Je zou verwachten dat de drie locaties de handen ineen slaan en gezamenlijk optrekken, maar dat is niet het geval. Bij het Sprekersplein is gebleken dat het de bewoners van de Brabander toch vooral om hun eigen wijkje is te doen onder het motto: geen flexwoningen in onze backyard. Het verschil met locatie Oirlo is dat in de Brabander geen asielzoekers zijn gepland. Je zou dan een iets mildere houding verwachten. De gegoede middenklasse die hier woont is kennelijk niet van plan om hun duurbetaalde nieuwe woningen in prijs te zien dalen. Dat deze houding gevolgen heeft voor de andere locaties schijnt hen niet te deren. Wat alle omwonenden van de flexlocaties natuurlijk wel goed moeten beseffen, in alle eerlijkheid, is dat hun kritiek op de Collegeplannen weliswaar terecht is, maar dat hun stemgedrag bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 (in wijk de Brabander koos een ruime meerderheid voor VVD en D66) indirect deze ellende kan hebben veroorzaakt. Dus voor iedereen geldt: zo hevig als je nu protesteert, zo helder moet je ook stemmen bij de volgende verkiezingen. Pas als deze coalitie ophoudt te bestaan is er kans dat zaken ten goede gaan keren. 

Kamerverkiezingen 22 november 2023

Bestaanszekerheid

De verkiezingscampagnes zijn in volle gang getuige de vele debatten op radio en TV. Bestaanszekerheid is daarbij een hot item, maar wat bedoelt men daar eigenlijk mee? De zekerheid van ons bestaan kan met een heleboel zaken te maken hebben: hoge inflatie, energieschaarste, woningnood, massa-immigratie, oorlogsdreiging en milieuvervuiling, om er een aantal te noemen. Wat deze zaken gemeen hebben met elkaar is dat ze allemaal de lasten voor de burgers indirect verzwaren.

Van de politici word je niet veel wijzer, want die doen er alles aan om niet negatief in beeld te komen. Eigenlijk komen verkiezingen neer op een dag schijndemocratie waarna de politieke partijen onze stemmen gebruiken om hun machtsspelletjes te legaliseren. Het moge duidelijk zijn: de politiek bevindt zich in een grote vertrouwenscrisis.

Waar komt dat wantrouwen vandaan?

Een voor de hand liggende reden is het feit dat burgers steeds minder het gevoel hebben dat ze regeringsbeleid kunnen beïnvloeden. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het groeiend aantal zaken die door de EU worden beslist en doorgeduwd. Allerlei op Europees niveau gemaakte afspraken, zoals over CO2-reductie, stikstofreductie, elektrificatie en een digitale euro worden of gaan worden doorgevoerd met als argument dat het moet van Europa. De grotere en meer globale agenda die hier achter schuilt is de Agenda 2030 die tot doel heeft om de zogeheten Sustainable Development Goals te realiseren. Dit zijn een 17-tal doelen, gestimuleerd vanuit de VN en het World Economic Forum en ruimhartig gesponsord door filantropische kapitalisten en oligarchen, die een betere en duurzamere wereld beloven als ze maar strikt door alle landen worden uitgevoerd. In theorie ziet het er allemaal heel aantrekkelijk en goedbedoelend uit, maar de praktijk is veelal dat de vrijheden en de privacy van de burgers drastisch worden ingeperkt, zoals gebruikelijk in communistische landen, en dat oligarchen zoals Bill Gates en George Soros alsmede investeringsfondsen zoals Blackrock en Vanguard er extreem rijker op worden en hun macht kunnen vergroten. In feite komt het erop neer dat Big Finance, Big Tech, Big Pharma en MIC (Military Industrial Complex) de wereld naar hun hand zetten.

Angst als strategie

Om grote massa’s mensen te kunnen manipuleren moet je slimme strategieën toepassen. Een daarvan is zonder twijfel het misbruiken van data (lees: het manipuleren van wetenschappelijke gegevens) om het volk angst aan te jagen. We hebben dat reeds gezien bij de Covid-19 “pandemie” en het is nu in volle gang bij de klimaatcrisis. De wetenschappelijke gegevens vanuit het IPCC zijn gemanipuleerd, want geselecteerd op bruikbaarheid voor het narratief van de grote gevaren van klimaatopwarming, want studies die de klimaatverandering en het effect van de menselijke CO2-uitstoot relativeren worden genegeerd. In de Youtube-docu “The great global warming swindle” wordt helder uitgelegd hoe dat precies zit. In de discussies in de media wordt klimaat zo ver mogelijk opgerekt en vaak op een hoop gegooid met milieuproblemen, kennelijk bedoeld om onze wanhoop en bereidheid om drastische maatregelen te nemen te vergroten. Ook in het onderwijs wordt niet geschroomd om het doemscenario te benadrukken, met als gevolg dat kinderen thuiskomen in de overtuiging dat de aarde spoedig zal vergaan als we niet heel snel “iets doen”.

Angst als raadgever

Angst is nooit een goede raadgever, dus zolang we maar snel “iets doen” zoals beroemde schilderijen bekladden met tomatensoep of onze handen vastlijmen aan de A12, dan doen we tenminste iets aan ons schuldgevoel, want schuldig zijn we natuurlijk allemaal omdat we fossiele brandstoffen gebruiken en overstromingen, droogte, hitte en bosbranden veroorzaken. De wat nuchteren onder ons zien ook de negatieve gevolgen die kleven aan de tomeloze drang om zonneparken en windturbines te plaatsen. De conclusie is dan vaak dat zogenaamde klimaatoplossingen nieuwe milieuproblemen creëren. Biomassacentrales draaien op massale boskap, windturbines kosten gigantische hoeveelheden energie, staal en beton en slijten snel wanneer ze op zee staan en vormen vervolgens een enorme hoop onbruikbaar afval. Tijdens hun levensduur maken ze ontelbare slachtoffers bij de vogels, vissen, zeezoogdieren en insecten. Waarom horen we Greenpeace daar nooit eens over? Zonneparken slokken honderden hectares landbouwgrond en vaak ook natuur op. Het zijn echter wel prachtige verdienmodellen voor slimme zakenlui die de royale subsidies graag in ontvangst nemen. Ondertussen stellen we vast dat de grootste bedreiging voor de biodiversiteit wordt gevormd door stikstof omdat een RIVM-model dat heeft vastgesteld, een rekenmodel dat inmiddels door landbouwminister Adema is verklaard tot “totaal doorgeslagen”.

Wat heeft stemmen voor zin?

Het voorafgaande geeft de burger niet bepaald veel moed om zijn stem te gaan uitbrengen, want de politici gaan er toch mee aan de haal. Het is verleidelijk om als kiezer je gebrek aan vertrouwen te uiten door niet te stemmen of blanco te stemmen. Echter, als je een hekel hebt aan de machtsspelletjes van de coalitiepartijen en hun meelopers, dan moet je juist wel gaan stemmen, maar uiteraard niet op de partijen waarvan je verwacht dat ze weer dezelfde kant op zullen gaan. Hoe meer stemmen hoe groter de kiesdeler en hoe groter de kiesdeler hoe minder zetels de grotere partijen krijgen.

Wel stemmen dus, laat je leiden door de voor jou echt belangrijke kwesties en bedenk dat ook kleinere partijen straks een beslissende rol kunnen spelen wanneer een minderheidskabinet steun zoekt voor zijn plannen

Wat niet weet wat niet deert! Legaliseren kan je leren! Waarom volgens de regels als het achteraf ook nog kan! We maken recht wat krom is! Een samenvatting van een brainstorm door burgemeester en wethouders van de Gemeente Venray!

De gemeente Venray heeft besloten een afdeling legalisatie op te richten.

Missie:

De missie van de nieuw opgerichte afdeling Legalisatie van de gemeente Venray is het faciliteren van bepaalde ondernemers in de vorm van legaliseren van illegaal opgerichte bebouwingen, mestbassins en activiteiten zoals ontgrondingen. Onze inspanningen zijn gericht op het inrichten van een proces waarin ondernemers de gelegenheid krijgen om hun situatie te regulariseren.

Visie:

Onze visie is om een gemeenschap te ontwikkelen waarin illegale situaties worden omgezet door burgemeester en wethouders zonder al te veel gezeur van burgers, mediapartijen en raadsleden. We streven naar een samenleving waarin legalisatie wordt gezien als een kans voor verbetering en waarin de gemeente samenwerkt met haar criminele ondernemers om zaken onder het strafrecht uit te houden.

Strategie:

De legalisatie trajecten moeten zoveel als mogelijk juridisch worden verpakt. Op deze wijze houden we stakeholders met kritische vragen zoals burgers, verslaggevers en gemeenteraadsleden zoveel als mogelijk van ons af. Voordat die doorgronden wat er aan de hand is, is het al geregeld voor onze klant.

Met deze missie, visie en strategie beoogt de afdeling Legalisatie van de gemeente Venray een positieve bijdrage te leveren aan het transformeren van illegale situaties naar legale, in lijn met de belangen van de ondernemers en met disrespect voor de wettelijke kaders, morele en fatsoen waarden.

Vacature: Hoofdambtenaar Legalisatie (1 FTE)

Ben jij een ervaren professional met een passie voor repareren van illegale zaken binnen de ruimtelijke ordening? De gemeente Venray is op zoek naar een gedreven Hoofdambtenaar Legalisatie om leiding te geven aan onze nieuw opgerichte afdeling. Als Hoofdambtenaar ben je verantwoordelijk voor het vormgeven en coördineren van het legalisatieproces. Jij zet je in voor een  traject dat zich voornamelijk in achterkamertjes met de klanten afspeelt. Je leidt een team van toegewijde ambtenaren. Ben jij klaar voor deze uitdagende rol en wil je een belangrijke bijdrage leveren aan deze groeiende ontwikkeling van onze gemeente? Solliciteer dan nu!

Eisen:

• Ruime ervaring op het gebied van ruimtelijke ordening, vergunningsprocessen en daarin recht maken wat krom is.
• Leiderschapsvaardigheden en ervaring met het onder de pet houden van de gevoelige dossiers.
• Uitstekende communicatieve vaardigheden buiten de formele lijntjes.
• Kennis van het handig buigen van lokale wet- en regelgeving is een pré. Een strafblad wordt gewaardeerd.

Vacature: Assistent Ambtenaar Legalisatie (1 FTE)

Heb jij affiniteit met ruimtelijke ordening en ben je op zoek naar een uitdagende rol in een nieuw op te zetten afdeling? De gemeente Venray zoekt een Assistent Ambtenaar Legalisatie om ons team te versterken. In deze functie ondersteun je bij het legalisatieproces, verzorg je administratieve taken en werk je samen met collega's aan een soepel verloop van aanvragen. Wil jij een bijdrage leveren aan de legalisatie van gebouwen, ontgrondingen, beschadigen van archeologische waarden en activiteiten in onze gemeente? Solliciteer dan nu!

Eisen:

• Minimaal zes jaren tuchtschool.
• Interesse in het omzeilen van eisen uit de ruimtelijke ordening en vergunningsprocessen.
• Nauwkeurigheid en goede communicatieve vaardigheden.

Vacature: Accountmanager Legalisatie (6 FTE)

Ben jij een enthousiaste sjoemelaar met ervaring en een sterke affiniteit met het omzeilen van vergunningprocedures? De gemeente Venray zoekt vanwege een sterke toename aan dossiers  Accountmanagers Legalisatie. Dit om de brug te slaan tussen de gemeente en belanghebbenden zoals begraafplaatsen en melkveehouders in het Venrays Broek en Vredepeel. Als Accountmanager bouw je duurzame relaties op, bevorder je samenwerking en ben je het aanspreekpunt voor diverse stakeholders die over de schreef zijn gegaan. Wil jij een sleutelrol spelen in het legalisatieproces van onze gemeente? Solliciteer dan nu!

Eisen:

• HBO-werk- en denkniveau, bij voorkeur met een achtergrond in juridische of ruimtelijke ordening binnen de veehouderbranche en mestverwerking .
• Ervaring in accountmanagement en stakeholderrelaties.
• Uitstekende communicatieve vaardigheden en het zo min mogelijk vastleggen van mogelijk belastende afspraken.
• Rot tot op het bot is een pre.

Vacature: Spindoctor Legalisatie (1 FTE)

Professionele communicatieadviseur die zich bezighoudt met het beheer van de publieke perceptie en de perceptie van de gemeenteraad. Het is gebleken dat achteraf legaliseren een negatieve uitstraling geeft. Om de negatieve effecten te mitigeren wordt alles zoveel mogelijk buiten het zicht van de burger en de gemeenteraad gehouden. Aanpak bij de bron dus. Komt er toch iets in de publiciteit dan komen de kwaliteiten van onze spindoctor in beeld.

Eisen:

• Minimaal een relevante HBO-opleiding en ervaring bij dubieuze politieke partijen
• Goede communicatieve vaardigheden en geeft vorm aan een positief imago de afdeling legalisatie.
• Onze spindoctor kan vervelende journalisten, mediavertegenwoordigers en gemeenteraadsleden  een rad voor de ogen draaien.
• Gebrek aan moreel besef is een pre.

Vacature: Trainee Legalisatie

Ben jij een recent afgestudeerde, ambitieuze professional met interesse in ruimtelijke ordening en vergunningsprocessen? Ben jij bereid om meteen in het begin van jouw carrière op het verkeerde pad te belanden? De gemeente Venray biedt een unieke kans als Trainee Legalisatie om kennis te maken met alle facetten van het legalisatieproces. Als trainee krijg je de mogelijkheid om te leren en te groeien binnen een corrupte omgeving achter de coulissen. Wil jij een veelbelovende start maken in je carrière en een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van onze gemeente? Solliciteer dan nu!

Eisen:

• Recent afgeronde relevante HBO- of WO-opleiding.
• Enthousiasme, leergierigheid en goede communicatieve vaardigheden.

Wilt u op één van de bovengenoemde functies Solliciteren, stuur je motivatiebrief en CV vóór 1 februari 2024 naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Het is weer bezig! De onwelriekende bio-industrie in Venray is weer duizenden tonnen stront aan het uitrijden. De stank doet mij altijd denken aan een aars. Wij, in de gemeente Venray, leven letterlijk en figuurlijk in de aars van een uit de hand gelopen intensieve bio-industrie. We slepen wereldwijd grondstoffen voor veevoer bijeen om de beesten te voeden en maken er als tweede-grootste voedselproducent ter wereld producten van die net zo snel weer over de grens verdwijnen. Het afvalproduct stront en pies en de ammoniakemissies die daar bij horen mogen we houden. Samen met de door industrie en verkeer geproduceerde stikstofoxiden wordt aldus een fijnstofsluipmoordenaar geproduceerd die pas op overzichtsplaatjes (zie onder) echt zichtbaar wordt. De effecten die het verder met zich mee brengt moeten we figuurlijk maar slikken en letterlijk inademen. De ammoniak en fijnstof die we constant op de longen en luchtwegen krijgen bezorgt mij, en velen met mij, een constante irritatie van de luchtwegen. De gevolgen op de lange termijn zijn vaak lastig te bewijzen, maar ernstige vermoedens zijn er in overvloed. De mantra “technische oplossingen” ingezet door de bio- industrie heeft zijn geloofwaardigheid verloren. Het beetje natuur dat we in Venray hebben gaat er langzaam maar zeker aan door de constante stikstofregen die plaats vindt. Je kan haast niet meer door de bossen en natuur lopen doordat de stikstof-minnende braam alles overwoekert, maar de onzichtbare schade woekert ook voort. Onder andere onze eiken hebben het zwaar en takelen af. Met elke soort die verdwijnt komen vaak honderden andere in gevaar door onderlinge afhankelijkheid. Gevolg: verdere vermindering van de biodiversiteit. Venray maakt een groene indruk, maar de werkelijkheid is heel anders.  

Het wordt tijd dat we een dikke streep gaan trekken. De burgers van Venray hebben recht op een gezonde leefomgeving zonder constante luchtwegirritaties. De overheid moet maar eens gaat doen wat ze zeggen. Bestaande bomen en landschapselementen mogen niet meer worden aangetast. Bij projecten waar toch aantasting plaats vindt dient de compensatie 200% en functioneel te zijn voordat er een schop de grond in gaat. Dat #1MILJOENBOMENPLAN moet er nu maar eens komen. En ja, landbouwgrond zal daar plaats voor moeten gaan bieden om het mes aan twee kanten te laten snijden. Het mes zal aan twee zijden moeten snijden omdat er geen tijd meer te verliezen is. Wil je daar meer van weten dan verdiep je eens in het fenomeen overshoot, van William Rees. De Nederlandse Overshoot Day is de dag waarop de jaarlijkse bio-capaciteit van onze planeet is verbruikt als iedereen op aarde zou leven zoals Nederlanders (12 april in 2022).

https://populationinstitutecanada.ca/overshoot-humanitys-predicament/

De overheid heeft de mond vol van klimaatverandering en reserveert miljarden om de CO2-uitstoot terug te dringen, maar men beseft kennelijk niet dat klimaatverandering slechts een symptoom is van een veel groter probleem: overconsumptie. Als je niet zo van lezen houdt maar meer van plaatjes, laat onderstaande plaatje eens op je inwerken en projecteer dit eens op de bio-industrie in Venray. Iedereen weet dat er drastische maatregelen moeten worden getroffen, maar de bio-industrie oligarchen in Nederland en met name Limburg beheersen het proces. Tijd voor verandering, want de mensheid heeft geen andere keuze.

Inleiding

De laatste paar jaar lijkt een opeenvolging van crisissen te zijn. Na de klimaatcrisis hebben we inmiddels ook kennisgemaakt met de Coronacrisis, de crisis in Oekraïne, de energiecrisis, de voedselcrisis en dan nu ook de stikstofcrisis. De crisis in Oekraïne, hoe je ook aankijkt tegen de oorzaak ervan, heeft overduidelijk andere crisissen verergerd, zoals de energiecrisis en de voedselcrisis. Het verwijt dat al die wijze EU-politici niet in staat zijn geweest om het conflict met Rusland te vermijden is dan ook niet verwonderlijk en de achterdocht omtrent de ware bedoeling erachter is ook begrijpelijk. Dezelfde achterdocht kom je ook tegen bij de stikstofcrisis.

Is het de politiek te doen om de natuur en de biodiversiteit te beschermen en de volledig uit de hand gelopen intensieve veehouderij in te dammen? Je zou geneigd zijn te denken van wel, maar werd de alarmbel niet al in de jaren 80 van de vorige eeuw geluid door de toenmalige minister van Landbouw Braks (CDA nota bene)? En werd zijn waarschuwing niet decennia lang gebagatelliseerd en genegeerd? Het antwoord luidt bevestigend en daarom is de achterdocht bij met name de veehouders begrijpelijk. Is er soms sprake van een acute stikstofcrisis omdat er eigenlijk een woningbouwcrisis is die veel urgenter is, vooral door de enorme aantallen oorlogsvluchtelingen, met name uit de Oekraïne, en de constante stroom asielzoekers die voor overbezette opvangcentra zorgen? Het feit blijft dat er wel degelijk een stikstof gerelateerde crisis bestaat, waarbij we twee componenten moeten onderscheiden: de stikstofuitstoot veroorzaakt door met name de veehouderij (NH3 ofwel ammoniak) en die veroorzaakt door industrie en verkeer (NOx ofwel stikstofverbindingen met zuurstof veroorzaakt door verbrandingsprocessen). Beide zorgen voor lucht- en bodemvervuiling, maar NH3 heeft een ruim tweemaal sterker negatief effect op biodiversiteit, bron RIVM). Dit laatste verklaart waarom het vooral de boeren zijn die het moeten ontgelden.

Een van hun sterkste argumenten is het feit dat zij voor voedsel zorgen en in een tijd van dreigende voedselcrisis komt dat goed uit. Vandaar de grote sympathie bij velen voor hun protesten. Een ander sterk argument is dat het kabinet de pijn over de agrarische sector wil uitsmeren waardoor er onbegrijpelijke situaties ontstaan op bijvoorbeeld bepaalde Waddeneilanden waar vrijwel geen veehouderij is.

Historie

Na de Tweede Wereldoorlog stond vast dat de hongerwinter nooit meer mocht plaatsvinden. Door het controversiële plan Mansholt (1968) werden boerenbedrijven verplicht om moderner, grootschaliger en daarmee leefbaarder te worden. Zoals reeds gezegd in de inleiding werd er al in de jaren 80 gewaarschuwd dat het ongebreideld uitbreiden van schaalvergroting en focussen op industrial farming onder het motto “Nooit meer honger” ongewenste effecten had: steeds grotere bedrijven, kaarsrechte beken en sloten als gevolg van ruilverkaveling, stankoverlast en aantasting van de landschap en natuur, maar last but not least mestoverschotten. Aan het begin van de jaren zeventig waren door het toegenomen krachtvoergebruik de hoeveelheden stikstof en fosfaat in de mest flink toegenomen. Met de almaar groeiende dieraantallen werd dat een groot milieuprobleem. Beken en sloten bevatten in de jaren zeventig en tachtig veel te veel fosfaat waardoor je enorme algengroei kreeg.

De mineralen uit de mest spoelden via de bodem ook uit naar het grondwater. De groei van de veestapel betekende ook een grotere mestberg, die de boeren niet helemaal kwijt konden op eigen grond of waarvoor ze niet de hoge kosten voor afvoer naar akkerbouwgebieden wilden of konden betalen. De drijfmest werd massaal geloosd in sloten en op het land. Voor er wat aan gedaan werd, was je alweer jaren verder. Lange tijd werd het probleem ontkend, door druk vanuit de agrarische sector. Opeenvolgende kabinetten hoopten telkens met technologische vernieuwingen en strengere regelgeving de problemen op te lossen, maar per saldo groeide de sector steeds door vooral ook omdat de landbouwsubsidies vanaf de jaren 90 gebaseerd werden op aantal hectares. Dit had nog meer schaalvergroting tot gevolg. De Rabobank zorgde voor de financiering van grote investeringen in nieuwe technieken en nieuwe stallen waardoor grotere aantallen dieren nodig waren om uit de kosten te komen. Inmiddels lijkt deze bank spijt te hebben van hun handelswijze. De agrobusiness had er ook belang bij in de vorm van veevoerleverantie , vleesverwerking en zuivelverwerking. Door het mestoverschot, met name bij de varkenshouderijen, kwam daar ook de mestverwerking als businessmodel bij. Kortom, de focus lag volledig op groei.

Nederland als tweede agro-exporteur van de wereld

De vleesfabriek die Nederland is geworden, exporteert jaarlijks voor zo’n 16 miljard euro aan dierlijke producten. Door de import van soja, palmolie en vlees is de Europese Unie – na China – hoofdverantwoordelijk voor ontbossing van regenwouden en andere kwetsbare ecosystemen. In Europa is Nederland koploper in de hoeveelheid ontbost gebied per hoofd van de bevolking.

In 2018 kwam maar liefst 10,4 megaton aan Europees graan ons land binnen voor veevoer, naast 8,9 megaton (niet-Europese) soja. Dit is zeer waarschijnlijk alleen maar gestegen sindsdien. Het merendeel van de ingevoerde soja wordt verwerkt in veevoer. Wat hier achterblijft is de stront. In zulke hoeveelheden dat de akkerbouw er ook geen raad meer mee weet: het mestoverschot.

Deel 2 zal verder ingaan op het mestoverschot, de perverse prikkels en De gevolgen van de stikstofcrisis voor de regio Venray

Het mestoverschot en de gevolgen daarvan

Het Nederlandse mestoverschot is in feite een overschot van ‘nutriënten‘: stikstof en fosfor. Die zijn aanwezig in kunstmest en in de grondstoffen van veevoer als granen en soja, aangevoerd van zowel binnen als buiten Europa. De geproduceerde dierlijke mest zorgt voor een verzadiging van de bodem. Vooral in de jaren 70 en 80 bevatte het veevoer zoveel fosfor dat dat nu nog merkbaar is in de bodem. Ondertussen probeert het Ministerie van Landbouw om de uitzondering om extra veel mest te mogen uitrijden op het land verlengd te krijgen. Met de dreigende waterkwaliteitscrisis (Nederland heeft de twijfelachtige eer om in Europa de slechtste waterkwaliteit te hebben) in het achterhoofd en de maatregelen die daar nog allemaal voor nodig zijn is dit natuurlijk dweilen met de kraan open. Immers bijna de helft van de watervervuiling heeft te maken met stikstof en fosfor als gevolg van overbemesting. Echter, het door velen als grootste overlast ervaren aspect van overbemesting is toch wel de stankoverlast, met name van varkens-en pluimveehouderijen. Tevens van pas met drijfmest behandelde akkers waar mais en raaigras gekweekt wordt en waarvoor dus de melkveehouderij verantwoordelijk is. Nederland is de lantaarndrager met het in stand houden van habitattypen in Europa. De druk op de natuur door het intensieve gebruik van ons kleine kikkerlandje is enorm. Ook in Venray is de afbraak van natuurwaarden een continue proces. Denk hierbij aan het St Annapark en de stort in het Venrays Broek waar de natuur tientallen jaren zijn gang heeft mogen gaan en nu weer ingeruild wordt voor een zonnepark.

De gevolgen van de stikstofcrisis voor de regio Venray

Als de stikstofplannen van minister van de Wal in de huidige vorm doorgang vinden, ongecorrigeerd door de aanpassingen gesuggereerd vanuit het Ministerie van Financiën, gaat dat grote gevolgen hebben voor de veehouderijen in de gemeente Venray. Er zal ruim 50% aan stikstofreductie moeten plaatsvinden. De directe nabijheid van Natura2000-gebieden zoals Boschhuizerbergen en Maasduinen is hier mede debet aan. De boosheid en bezorgdheid die de betreffende veehouders al kenbaar hebben gemaakt bij het college van B&W is begrijpelijk. Tegelijkertijd moeten we toch ook constateren dat de bestaande situatie niet zover had mogen komen en dat verleende vergunningen niet hadden mogen worden verleend. De jarenlange klachten over stankoverlast, fijnstofvervuiling en gezondheidsschaden dientengevolge werden zelden of nooit echt serieus genomen. Steeds wogen de boerenbelangen zwaarder. Dit had natuurlijk alles te maken met hoe de macht in deze regio verdeeld is. Het positieve aan deze crisis is misschien dat het met name de veehouders dwingt om creatief om te gaan met de situatie. Mogelijke oplossingen zijn te vinden in samenwerkingsverbanden tussen akkerbouwers en veehouders met als doel regionaal voedselaanbod te bewerkstelligen voor vaste klanten uit de regio. Dit alles op een zo natuur- en milieuvriendelijk mogelijke manier, want ook de akkerbouwers in deze regio kunnen nog veel duurzamer en bodemvriendelijker te werk gaan.

Er zou een soort heerboerconstructie kunnen ontstaan waarbij de supermarkten buiten spel komen te staan als grootverdienende tussenhandel. Wat eventuele financiering betreft zou de Rabobank zich eindelijk eens echt van hun duurzame kant kunnen laten zien. Geen woorden maar daden dus! Ook zou een serieus begin gemaakt kunnen worden met het regionale initiatief “Noord-Limburg, de gezondste regio “ waarvoor tientallen miljoenen klaarliggen, maar waar nog niets substantieels van is vernomen. Uiteraard zal ook de overheid eerlijk moeten zijn en niet de stikstofcrisis misbruiken voor andere doelen zoals huisvesting.

De nood is hoog. Ik weet niet of het opvalt maar het lijkt wel of het noordelijke halfrond in de fik staat. Overal bosbranden waar dit tot op heden niet gebruikelijk was. De intensieve landbouw, de continue afbraak van natuurwaarden voor mensen belangen breekt ons op. Dit is natuurlijk maar een onderdeel van het grote probleem. We gebruiken op dit moment in Nederland zoveel natuurlijke bronnen dat de Nederlandse overshoot day al op 12 april was. Het is een dieptepunt dat elk jaar geruisloos voorbij trekt, ook in Venray.

In een voorgaand artikeltje heeft u e.e.a. over perceelprijzen op ANNAHAEGHE kunnen lezen. Het blijkt dat de bewoner op Parklaan 17 een heel gunstige prijs van €284,--/m2 heeft gekregen. Deze prijs steekt in schril contrast af tegen die van de buren op Parklaan 15. De buren hebben nl. €439,—/m2 moeten betalen. Een verschil van €154,—/m2, wat toch best veel is. De eigenaar van Parklaan 19 heeft €80,--/m2 meer betaald dan die van Parklaan 17.

Er is een vraag binnen gekomen van Patricia (echte naam bekend bij VT). Patricia’s perceel heeft meer dan €400,--/m2 gekost. De vraag luidde “Heb ik met mijn hoge m2 prijzen de lage prijzen moeten compenseren van de buurtbewoners op Annahaeghe”? Uiteraard is dit niet met een eenvoudig ja of nee te beantwoorden. Feit is dat op de 15 percelen van de steekproef een gemiddelde m2 prijs van €360,-- is betaald. Dit zal het bedrag voor Renschdael zijn om de business case winstgevend te maken. Dus vanuit ijkpunt €360,--/m2 hebben de kopers die meer hebben betaald dan deze €360,--/m2 de minderkosten voor de kopers onder de 360,--/m2 betaald. In zekere zin zou je vanuit dit gezichtspunt kunnen stellen dat het antwoord op de vraag van Patricia “ja” moet luiden. In onderstaande grafiekje is het nog eens in beeld gebracht. De eigenaren van de percelen boven de rode lijn hebben meer dan €360,--/m2 betaald en die eronder minder dan €360,--/m2. Echter dit is nog steeds een aanname, dus navraag bij de firma Renschdael zou hier meer duidelijkheid kunnen verschaffen voor Patricia.

Venray-Transparant heeft inmiddels ook aanwijzingen gekregen wie op Parklaan 17 woont. Het blijkt een voormalig wethouder van het CDA. Ze heeft 728m2 bouwgrond gekocht voor €207.005 in 2021. De akte van levering voor het perceel is gedateerd op 19 april 2021. Hier levert Renschdael aan de destijds in functie zijnde CDA wethouder. Vergeleken met de leveringsacte van perceel Parklaan 15 & 19 zijn er geen afwijkende leveringsvoorwaarden gevonden. Dus blijkbaar geen redenen die een goedkopere levering van perceel 17 zouden rechtvaardigen. Enigst opvallende is dat er een akte van clérical error aan de leveringsacte is toegevoegd. Dit ging over erfdienstbaarheid en dat is geen reden om de grondprijs te drukken.

Dat de voormalig wethouder ook bestuurlijk met St. Anna c.q. Renschdael te maken heeft gehad blijkt uit de adviesnota van het college van B&W van 28 juni 2021. Het college van B&W adviseert de Commissie Wonen en de Raad Renschdael meer bewegingsruimte te geven op het St Annaterrein. Sterker nog het college van B&W adviseert de Commissie Wonen en de Raad dit advies voor kennisgeving aan te nemen. Op commentaar zitten ze blijkbaar niet te wachten. Samengevat wordt de firma Renschdael meer bewegingsruimte gegund op het St. Annapark. Het college B&W geeft de vrije hand aan Renschdael wat natuurlijk wel fijn is voor een projectontwikkelaar. De Commissie Wonen en de Raad nemen het advies dan ook ter informatie aan en het college van B&W loodst de case hiermee handig langs de gemeenteraad.

De argumenten van het college van B&W in de adviesnota:

1. De ontwikkeling van extra woningen sluit aan bij de ambities van het Programma ‘Koers op Wonen’ om de woningbouw te versnellen en het woningtekort te verminderen. Door hierbij in te zetten op verschillende woningtypen en -segmenten kan tevens tegemoet worden gekomen aan de kwalitatieve woningbehoefte.

2. Met het vergroten van het woningaantal op St. Annapark ontstaan er voor de Renschdael Groep meer mogelijkheden om tot een duurzame invulling te komen van de bestaande (waardevolle) gebouwen op St. Annapark. Door de nadruk te leggen op woon- en zorgfuncties in combinatie met horeca, dienstverlenende en culturele functies ontstaat hier een uniek woonmilieu, in een prachtig groen park op loopafstand van het centrum van Venray.

3. De extra woningbouw past binnen de eerder vastgestelde ruimtelijke kaders voor het St. Annapark, zoals de Stedenbouwkundige en Landschapsvisie en het beeldkwaliteitsplan. De belangrijkste afwijking van het bestemmingsplan is gelegen in het toegestane aantal (zorg) woningen. De kernwaarden, het groene karakter en de inrichtingsprincipes met verschillende deelgebieden/clusters en de centrale ontsluitingsstructuur blijven overeind. Wel is het noodzakelijk om een aantal eerder uitgevoerde onderzoeken te her-beschouwen.

4. Omwille van de snelheid en flexibiliteit bestaat de voorkeur om separate ruimtelijke procedures te doorlopen in plaats van een integrale herziening van het bestemmingsplan St. Annapark. Hiervoor geldt een aantal randvoorwaarden zoals een goede ruimtelijke onderbouwing en een zorgvuldige omgevingsdialoog. Ook dient een nieuwe anterieure overeenkomst te worden gesloten.

Principeverzoek meer woningbouw St Annapark 28 juni 2021

Woensdag 30 juni 2021 was een gedenkwaardige avond voor de Venrayse gemeenteraad. Wethouder Loonen legde de gemeenteraad uit dat “een beetje belangenverstrengeling” helemaal niets betekende. Onderzoeksbureau Berenschot had onderzoek gedaan naar de wethouder en in “de Loobeekdeal“ enige schijn van belangenverstrengeling vastgesteld. Hij zag het als een politieke afrekening. Ook de collega CDA wethouder Anne Thielen was zeer verontwaardigd en kon in dit landschap van onveilige dynamiek niet meer haar werk doen. Ze stapten er samen uit die avond.

Vervolgens werd op donderdag 1 juli de adviesnota Woningbouw St. Annapark openbaar.

Heeft zich hier destijds, parallel aan de zwanenzang van de CDA wethouders, nog een tweede discutabel proces voltrokken? Op 28 juni de adviesnota ingediend, op 30 juni beide CDA wethouders opgestapt en op 1 juli vrijgave van de adviesnota naar de raad die het in september van dat jaar voor kennisgeving aanneemt. Om de case nog een keer in perspectief te zetten hieronder een verwijzing naar het Venray-Transparant artikel “Hoe zou een gemeente moeten functioneren?”

Het functioneren in het kort:

De burgemeester vormt samen met de wethouders het dagelijks bestuur van de gemeente. Dit is het college van B&W, waarbij de burgemeester voorzitter is van dit college. De burgemeester heeft ook eigen taken en bevoegdheden. Tevens is hij voorzitter van de gemeenteraad.

Iedere wethouder heeft zijn eigen taakgebied, bijvoorbeeld onderwijs of financiën. De wethouder komt op voor de belangen van zijn taakgebied. Wethouders hebben hierover overleg met ambtenaren van het Rijk en de provincie. Ze hebben ook gesprekken met bewoners, bedrijven en organisaties.

De gemeenteraad controleert het werk van de wethouder. Vindt de raad dat de wethouder zijn of haar werk niet goed doet? Dan kan dit ertoe leiden dat de wethouder de laan uit wordt gestuurd.

De gemeenteraad is het hoogste bestuursorgaan in de gemeente. De leden van de gemeenteraad (raadsleden) nemen alle beslissingen die voor de gemeente van belang zijn. Bijvoorbeeld over onderwijs, nieuwbouw, industrieterreinen of de hoogte van de belastingen.

Raadsleden bepalen de belangrijkste punten van het beleid van de gemeente. Ze controleren of het college van burgemeester en wethouders (college van B&W) het beleid goed uitvoert. Het individuele gemeenteraadslid is een volksvertegenwoordiger. Zij/hij heeft haar/zijn voelsprieten in de samenleving en weet wat er speelt. Dat met de activiteiten op het St Annaterrein door Renschdael grote bedragen publiek geld gemoeid zijn staat vast. De eerste anterieure overeenkomst van een paar jaar terug is ook handig weg gehouden bij de gemeenteraad. We gaan eens kijken of dat er bij de volgende anterieure overeenkomst wel opgelet wordt.

Krijgt u nu ook zo een onbehagelijk gevoel dit alles zo overziend? Waarom betaald Patricia zoveel meer voor de bouwgrond? Komen de wethouders in Venray alleen op voor de belangen van het taakgebied of worden er ook andere belangen gediend? Zijn de burgers op het St Annaterrein aan willekeur overgeleverd? Op een schroefje verkeerd aan het huis in strijd met het bestemmingsplan St. Anna kan Renschdael zonder tussenkomst van een rechter €50.000,-- opeisen bij de huiseigenaar! Is de voormalig wethouder Thielen door Renschdael beloond met een lagere m2 prijs? Is er ook een beloning geweest voor andere leden van het college van B&W? De gemeenteraad Venray heeft nog wat te doen zo te zien.