Na alle ophef rond de flexlocaties en het ogenschijnlijk gunstige besluit van de raad om het College op te dragen het hele proces nog eens over te doen maar dan zoals het hoort, is het tijd om eens wat uit te zoomen en te evalueren wat hier nu eigenlijk gaande is.
Landelijk en Europees wanbeleid
De problemen waar Venray mee te kampen heeft zijn natuurlijk in de eerste plaats het gevolg van falend kabinetsbeleid wat op zijn beurt weer te maken heeft met falend EU beleid. De EU had met deskundig diplomatiek beleid het conflict met Rusland kunnen en moeten voorkomen, maar heeft zich slaafs laten leiden door de hegemoniale drang van de USA en de NATO. Als gevolg daarvan is Oekraïne het land geworden op wiens grondgebied een proxy-oorlog woedt. D.w.z. dat de USA en de NATO Oekraïne gebruiken om Rusland te bestrijden en te verzwakken. Miljarden van onze belastingcenten en die van de andere EU landen gaan daarheen, vaak zonder goedkeuring van de Tweede Kamer, die sinds de pandemiecrisis al vaker op deze ondemocratische wijze miljardenuitgaven heeft gedaan. De winnaar van dit soort oorlogen is zoals gewoonlijk de Amerikaanse wapenindustrie.
Ondertussen worden wij Nederlanders gedwongen ons aandeel te leveren wat betreft de opvang van ontheemde Oekraïners. Daarbij komt dan ook nog de door falend EU-beleid niet-aflatende stroom asielzoekers, een mengeling van echte vluchtelingen en economische vluchtelingen. Kennelijk kunnen zij , als ze eenmaal voet aan wal hebben gezet, ongehinderd door Europa trekken op zoek naar het land met de gunstigste asielopvang. Nederland, dat ook op andere terreinen het braafste jongetje van de klas wil zijn getuige bijvoorbeeld het ridicule voornemen van minister Jetten om met een investering van 28 miljard euro in 2050 de gemiddelde temperatuur van de aarde met 0,000036 graden te doen dalen, durft of wil niet met de vuist op de Europese vergadertafel slaan waardoor de stroom vluchtelingen en de gelukszoekers uit veilige landen eerder aanzwelt dan afzwakt. De schrijnende verhalen die ons uit Ter Apel bereiken zorgen er niet bepaald voor dat gemeenten zich gaarne bereid tonen asielzoekers op te vangen. En dat in een tijd van woningschaarste als gevolg van falend overheidsbeleid m.b.t. het zelfgecreëerde stikstofprobleem.
De Spreidingswet en de perverse prikkel
Het College heeft het dus zeker niet gemakkelijk met de Spreidingswet in het vooruitzicht die het staatssecretaris van der Burg mogelijk moeten maken de gemeenten te dwingen om hun aandeel te leveren. Gemeenten moeten hun aandeel in de opvang van asielzoekers en statushouders leveren op basis van het aantal inwoners, maar het precieze aantal dat opgevangen moet worden blijft flexibel. Wel worden gemeenten verleid om zo snel mogelijk te reageren, want afwachten leidt tot lagere vergoedingen per asielzoeker.
Deze perverse prikkel heeft ertoe geleid dat het Venrayse College dacht met compleet uitgewerkte plannen voor drie locaties een juiste keuze te hebben gemaakt. Ook wat betreft de statushouders lag er een deadline. De Regeling Huisvesting Aandachtsgroepen (RHA) heeft als einddatum 7 juli 2023 en belooft een subsidie van maximaal 2 miljoen euro per gemeente. Kortom, het College heeft zich laten leiden door de financiële voordelen die beloofd werden. Daarbij was het natuurlijk wel handig dat er op de gekozen locaties al ontwikkelaars waren die mee wilden werken. Het hele tijdrovende proces van onderhandelen met diverse grondeigenaren kon tot een minimum worden beperkt. Het College doet er goed aan om binnen de regio Noord-Limburg gezamenlijk te bekijken wat de gemeenten voor elkaar kunnen betekenen binnen de taakstelling.
Tijd voor verandering
Hoe zal dit verder gaan, is de vraag. Dit kabinet zal doorgaan met hun absurde klimaat-, stikstof- en energieplannen. Tientallen miljarden worden aan fout beleid uitgegeven en de bevolking verarmt. De asielzoekers en de statushouders zullen bij huisvesting voorrang blijven krijgen en de Oekraïners zijn al grotendeels verhuisd naar het in no time gebouwde Tiny-house park aan de Oostsingel, waar de bewoners inmiddels een brief over hebben ontvangen, mochten ze nog niet in de gaten hebben wat daar gebouwd werd en voor wie.
Je zou verwachten dat de drie locaties de handen ineen slaan en gezamenlijk optrekken, maar dat is niet het geval. Bij het Sprekersplein is gebleken dat het de bewoners van de Brabander toch vooral om hun eigen wijkje is te doen onder het motto: geen flexwoningen in onze backyard. Het verschil met locatie Oirlo is dat in de Brabander geen asielzoekers zijn gepland. Je zou dan een iets mildere houding verwachten. De gegoede middenklasse die hier woont is kennelijk niet van plan om hun duurbetaalde nieuwe woningen in prijs te zien dalen. Dat deze houding gevolgen heeft voor de andere locaties schijnt hen niet te deren. Wat alle omwonenden van de flexlocaties natuurlijk wel goed moeten beseffen, in alle eerlijkheid, is dat hun kritiek op de Collegeplannen weliswaar terecht is, maar dat hun stemgedrag bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 (in wijk de Brabander koos een ruime meerderheid voor VVD en D66) indirect deze ellende kan hebben veroorzaakt. Dus voor iedereen geldt: zo hevig als je nu protesteert, zo helder moet je ook stemmen bij de volgende verkiezingen. Pas als deze coalitie ophoudt te bestaan is er kans dat zaken ten goede gaan keren.