Toon items op tag: angstalsraadgever

Kamerverkiezingen 22 november 2023

Bestaanszekerheid

De verkiezingscampagnes zijn in volle gang getuige de vele debatten op radio en TV. Bestaanszekerheid is daarbij een hot item, maar wat bedoelt men daar eigenlijk mee? De zekerheid van ons bestaan kan met een heleboel zaken te maken hebben: hoge inflatie, energieschaarste, woningnood, massa-immigratie, oorlogsdreiging en milieuvervuiling, om er een aantal te noemen. Wat deze zaken gemeen hebben met elkaar is dat ze allemaal de lasten voor de burgers indirect verzwaren.

Van de politici word je niet veel wijzer, want die doen er alles aan om niet negatief in beeld te komen. Eigenlijk komen verkiezingen neer op een dag schijndemocratie waarna de politieke partijen onze stemmen gebruiken om hun machtsspelletjes te legaliseren. Het moge duidelijk zijn: de politiek bevindt zich in een grote vertrouwenscrisis.

Waar komt dat wantrouwen vandaan?

Een voor de hand liggende reden is het feit dat burgers steeds minder het gevoel hebben dat ze regeringsbeleid kunnen beïnvloeden. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het groeiend aantal zaken die door de EU worden beslist en doorgeduwd. Allerlei op Europees niveau gemaakte afspraken, zoals over CO2-reductie, stikstofreductie, elektrificatie en een digitale euro worden of gaan worden doorgevoerd met als argument dat het moet van Europa. De grotere en meer globale agenda die hier achter schuilt is de Agenda 2030 die tot doel heeft om de zogeheten Sustainable Development Goals te realiseren. Dit zijn een 17-tal doelen, gestimuleerd vanuit de VN en het World Economic Forum en ruimhartig gesponsord door filantropische kapitalisten en oligarchen, die een betere en duurzamere wereld beloven als ze maar strikt door alle landen worden uitgevoerd. In theorie ziet het er allemaal heel aantrekkelijk en goedbedoelend uit, maar de praktijk is veelal dat de vrijheden en de privacy van de burgers drastisch worden ingeperkt, zoals gebruikelijk in communistische landen, en dat oligarchen zoals Bill Gates en George Soros alsmede investeringsfondsen zoals Blackrock en Vanguard er extreem rijker op worden en hun macht kunnen vergroten. In feite komt het erop neer dat Big Finance, Big Tech, Big Pharma en MIC (Military Industrial Complex) de wereld naar hun hand zetten.

Angst als strategie

Om grote massa’s mensen te kunnen manipuleren moet je slimme strategieën toepassen. Een daarvan is zonder twijfel het misbruiken van data (lees: het manipuleren van wetenschappelijke gegevens) om het volk angst aan te jagen. We hebben dat reeds gezien bij de Covid-19 “pandemie” en het is nu in volle gang bij de klimaatcrisis. De wetenschappelijke gegevens vanuit het IPCC zijn gemanipuleerd, want geselecteerd op bruikbaarheid voor het narratief van de grote gevaren van klimaatopwarming, want studies die de klimaatverandering en het effect van de menselijke CO2-uitstoot relativeren worden genegeerd. In de Youtube-docu “The great global warming swindle” wordt helder uitgelegd hoe dat precies zit. In de discussies in de media wordt klimaat zo ver mogelijk opgerekt en vaak op een hoop gegooid met milieuproblemen, kennelijk bedoeld om onze wanhoop en bereidheid om drastische maatregelen te nemen te vergroten. Ook in het onderwijs wordt niet geschroomd om het doemscenario te benadrukken, met als gevolg dat kinderen thuiskomen in de overtuiging dat de aarde spoedig zal vergaan als we niet heel snel “iets doen”.

Angst als raadgever

Angst is nooit een goede raadgever, dus zolang we maar snel “iets doen” zoals beroemde schilderijen bekladden met tomatensoep of onze handen vastlijmen aan de A12, dan doen we tenminste iets aan ons schuldgevoel, want schuldig zijn we natuurlijk allemaal omdat we fossiele brandstoffen gebruiken en overstromingen, droogte, hitte en bosbranden veroorzaken. De wat nuchteren onder ons zien ook de negatieve gevolgen die kleven aan de tomeloze drang om zonneparken en windturbines te plaatsen. De conclusie is dan vaak dat zogenaamde klimaatoplossingen nieuwe milieuproblemen creëren. Biomassacentrales draaien op massale boskap, windturbines kosten gigantische hoeveelheden energie, staal en beton en slijten snel wanneer ze op zee staan en vormen vervolgens een enorme hoop onbruikbaar afval. Tijdens hun levensduur maken ze ontelbare slachtoffers bij de vogels, vissen, zeezoogdieren en insecten. Waarom horen we Greenpeace daar nooit eens over? Zonneparken slokken honderden hectares landbouwgrond en vaak ook natuur op. Het zijn echter wel prachtige verdienmodellen voor slimme zakenlui die de royale subsidies graag in ontvangst nemen. Ondertussen stellen we vast dat de grootste bedreiging voor de biodiversiteit wordt gevormd door stikstof omdat een RIVM-model dat heeft vastgesteld, een rekenmodel dat inmiddels door landbouwminister Adema is verklaard tot “totaal doorgeslagen”.

Wat heeft stemmen voor zin?

Het voorafgaande geeft de burger niet bepaald veel moed om zijn stem te gaan uitbrengen, want de politici gaan er toch mee aan de haal. Het is verleidelijk om als kiezer je gebrek aan vertrouwen te uiten door niet te stemmen of blanco te stemmen. Echter, als je een hekel hebt aan de machtsspelletjes van de coalitiepartijen en hun meelopers, dan moet je juist wel gaan stemmen, maar uiteraard niet op de partijen waarvan je verwacht dat ze weer dezelfde kant op zullen gaan. Hoe meer stemmen hoe groter de kiesdeler en hoe groter de kiesdeler hoe minder zetels de grotere partijen krijgen.

Wel stemmen dus, laat je leiden door de voor jou echt belangrijke kwesties en bedenk dat ook kleinere partijen straks een beslissende rol kunnen spelen wanneer een minderheidskabinet steun zoekt voor zijn plannen