Op 22 oktober 2024 heeft het college van B&W het raadsvoorstel vastgesteld voor de financiering van Stichting Economic Development Board Crossroads Limburg (Crossroads) voor de periode 2025–2028.

Op 5 november 2024 heeft de gemeenteraad de begroting 2025–2028, waarin de financiering van Crossroads was opgenomen, besproken. Ter voorbereiding hadden SP en D66 vragen gesteld. Met de gebruikelijke wollige en nietszeggende taal zijn deze vragen door B&W (lees: ambtenaren) afgedaan. Eén van de vragen was waarom de provincie Limburg is afgehaakt wat betreft subsidieverstrekking.

Het gegeven antwoord luidde: 
“De provincie heeft eenmalig een bijdrage geleverd via de Regiodeal 2020–2023. Daarna is afgesproken dat de regiogemeenten de financiering van de regionale multi-helixorganisatie op zich nemen. Op dezelfde manier heeft de provincie eenmalig bijgedragen aan de financiering van Keyport Nederweert: een vergelijkbare multi-helixorganisatie voor Midden-Limburg.”

Crossroads is een samenwerkingsverband tussen overheid, ondernemers en onderwijsinstellingen in Noord-Limburg. Het doel is om de regionale economie te versterken door middel van innovatie, circulaire productieprocessen en verbetering van de arbeidsmarkt. De organisatie fungeert als verbindende partij die complexe maatschappelijke vraagstukken gezamenlijk aanpakt.

Kortom: Crossroads is een ideaal gesubsidieerd habitat voor bijbaantjes en een parkeerplaats voor bestuurders, netwerkkoningen en -koninginnen. Wilt u zich verdiepen in hoe dit netwerk is opgebouwd, dan bevelen wij van harte het artikel Het fiasco EDB CL op Venlo-Transparant aan.

De gemeenteraad heeft op 10 december 2024 besloten Crossroads te financieren voor de periode 2025–2028. Gaat de gemeenteraad van Venray hier weer, onvolledig geïnformeerd door het college van B&W, de bietenbrug op?

De provincie Limburg is niet tevreden over de prestaties van Crossroads tot nu toe. In de brief van de provincie Limburg aan Stichting Economic Development Board Crossroads d.d. 25 maart 2025 is te lezen dat de provincie zich zorgen maakt. Er is een grote kans dat er gekort gaat worden op de lopende subsidietoezegging van de provincie.

Uit de brief zijn zes probleempunten te destilleren:

1. Niet-naleven van afspraken zonder toestemming: 
   Crossroads heeft grote wijzigingen in het project en de begroting doorgevoerd zonder vooraf toestemming van de provincie te vragen, zoals vereist.

2. Vertraging en onvoldoende voortgang op doelen: 
De organisatie heeft haar doelen slechts deels of vertraagd gerealiseerd.

3. De beoogde Quattro Helix-structuur is nog niet bereikt; samenwerking met belangrijke maatschappelijke partners blijft achter.

Het loket Fieldlabs functioneert onvoldoende en de toekomst ervan is onzeker.

4. Begrotingsafwijkingen en andere inzet dan afgesproken: 
   Verschillende kosten zijn anders ingezet dan oorspronkelijk begroot, zoals verschuivingen in personele inzet en onverwachte uitgaven aan communicatie.

5. Tweede projectduurverlenging niet toegestaan: 
   Volgens het provinciale subsidiebeleid is een tweede verlenging niet toegestaan, tenzij in uitzonderlijke gevallen. De provincie sluit verdere verlenging uit.

6. Zelfstandigheid in 2025 vereist: 
   Vanaf 2025 moet Crossroads zelfstandig functioneren zonder provinciale of rijksmiddelen. Indien dit niet lukt, kan dat leiden tot (gedeeltelijke) intrekking of nihil-vaststelling van de subsidie. De provincie geeft hiermee aan dat het geduld op raakt.

Op 28 maart 2024 gaf de provincie al aan dat de voortgangsrapportage van Crossroads niet conform afspraken was aangeleverd. Op 26 december 2024 ontving de provincie een verzoek tot projectduurverlenging, vergezeld van een verzoek tot wijziging van resultaatverplichtingen. De provincie gleed hierin mee. Op dat moment zouden er alarmbellen moeten afgaan!

Op 1 januari 2025 is directeur Angely Waajen-Crins vertrokken bij Crossroads. Op de website crossroadslimburg.com zijn lovende woorden te lezen, maar de werkelijke reden lijkt de puinhoop binnen de organisatie te zijn.

Waarom heeft B&W van Venray de gemeenteraad voor het karretje gespannen, wetende van de problemen bij Crossroads? Crossroads zou vanaf 2025 zelfstandig moeten kunnen opereren. De provincie concludeert dat dit doel niet is gehaald. Toch komt B&W met een voorstel om meer geld te investeren. Waarom moet Crossroads over de rug van de burgers van Venray overeind worden gehouden met subsidie?

De doelen van Crossroads tot 2025 zijn niet gehaald en de kans dat dit in het vervolgtraject wél gaat gebeuren is klein. Grote kans dus dat we als burgers weer geld in een bodemloze put gooien. Indien de provincie kort op de toegezegde subsidie, mogen wij als burgers dan weer bijlappen?

Waar zijn de garanties dat er geen extra kosten naar de gemeenten worden verlegd, terwijl duidelijk is dat Crossroads niet in staat is een plan uit te voeren of gestelde resultaten te behalen?

Het is onwaarschijnlijk dat het college van B&W geen weet hadden van de problemen die de provincie met Crossroads had. Er vindt regelmatig bestuurlijk overleg plaats. B&W heeft de plicht om zich goed te informeren alvorens een voorstel aan de raad te doen. Dit geval heeft de schijn van misleiding.

Mogen wij als burgers in Venray weer bijdragen aan het in leven houden van een organisatie die niet meer wordt ondersteund door het Rijk of de provincie? Wat betreft de zelfstandigheid per 2025 is het een lachertje. Crossroads bedelt nu bij de drie gemeenten om geld. De individuele burger in Venray, Venlo en Horst aan de Maas mag omgerekend weer €2,20 per jaar per inwoner betalen.

Hieronder volgen enkele risico’s op basis van bestuurlijke informatie en gegevens van de Crossroads-website:

Wederom twee rode vlaggen!

• Onduidelijke en niet-meetbare impact van het project
• Hoge financiële kwetsbaarheid en afhankelijkheid

Problemen met ondoorzichtige organisaties als Crossroads kennen we uit de dossiers zoals Greenport en Californië BV. Er zijn symptomen zichtbaar die zich voordoen in dit soort organisaties zoals:

Gebrek aan controle en toezicht

Doordat Crossroads opereert in een grijs bestuurlijk gebied – geen zuivere overheidsinstantie, maar grotendeels gefinancierd met publiek geld – is democratisch toezicht beperkt. Gemeenteraden krijgen pas achteraf informatie en worden niet of onvolledig geïnformeerd over risico’s.

Verwevenheid leidt tot belangenverstrengeling

Er is sprake van een verweven netwerk van personen die als ambtenaar, bestuurder, politicus én subsidieverstrekker optreden. Hierdoor kunnen persoonlijke of partijpolitieke belangen zwaarder wegen dan het publieke belang.

Onrechtmatige subsidiepraktijken

Kosten die niet subsidiabel zijn worden via constructies alsnog doorbelast, bijvoorbeeld door personeel op de loonlijst van gemeenten te zetten, waarna deze wordt “uitgeleend” aan EDB CL. Dit is niet transparant en neigt naar budgettaire trucs.

Netwerkcorruptie en politieke pampering

Posities worden onderling verdeeld via informele netwerken, waarbij persoonlijke loyaliteiten belangrijker lijken dan competentie of resultaat. Falen wordt niet bestraft: carrières gaan door, projecten krijgen nieuwe namen, en subsidies blijven stromen.

De €2,20 per burger is waarschijnlijk slechts het begin. Het is wachten tot Crossroads opnieuw aanklopt bij de gemeente voor meer geld. Een welgemeend advies: trek nu de stekker uit dit plan en laat het verlies bij de provincie, niet bij de burgers van Venray.

Conclusie: 

Crossroads is een schoolvoorbeeld van hoe ondoorzichtige publiek-private samenwerkingen kunnen uitmonden in bestuurlijke zelfbediening. Zonder duidelijke verantwoordelijkheden, transparante financiële verslaglegging en heldere rolverdeling ontstaat een cultuur van netwerkcorruptie: een informele elite die zichzelf in stand houdt op kosten van de belastingbetaler.

Het moment van vrijblijvendheid is voorbij. Uw college heeft zichzelf de verplichting opgelegd om strenger te handhaven, om een betrouwbare overheid te zijn die doet wat ze zegt.

Maar woorden zonder daden verliezen hun waarde. De illegale ontgrondingen in het Loobeekdal in Merselo vormen een pijnlijke test voor deze belofte. Dit is uw kans om te laten zien dat regels geen papieren tijgers zijn en dat wie de wet overtreedt, daar ook de gevolgen van ondervindt.

Handhaving is geen keuze meer, maar een plicht

Uw college heeft zwart op wit verklaard dat Venray niet langer de gemeente is waar regels genegeerd of achteraf gelegaliseerd worden. Dit betekent dat u niet langer kunt wegkijken of zich kunt verschuilen achter ambtelijke adviezen die handhaving ‘lastig’ maken.

Als er écht geen juridische mogelijkheden waren, dan had de SP die niet kunnen aanwijzen. Aangifte van economisch delict, bestuurlijke boetes via de RUD, het aansprakelijk stellen van betrokkenen—de instrumenten liggen klaar. De enige vraag is: durft u ze te gebruiken?

Vertrouwen winnen begint met daden

Het huidige beeld is glashelder: regels gelden voor wie zich eraan houdt, niet voor wie ze overtreedt. Burgers en bedrijven die keurig vergunningen aanvragen, zien ondertussen hoe anderen jarenlang illegaal te werk kunnen gaan en daar nog mee wegkomen ook. U heeft zelf vastgesteld dat deze scheve situatie het vertrouwen in de gemeente ondermijnt. Dit is hét moment om te bewijzen dat uw beleid geen loze belofte is, maar een nieuwe realiteit.

Geen ruimte meer voor uitvluchten

De tijd van excuses en vertragingstactieken is voorbij. Politieke partijen in de gemeenteraad hebben al uitgesproken dat achteraf legaliseren ‘zuur en frustrerend’ is en het verkeerd signaal afgeeft. De burgers van Venray hebben recht op een overheid die optreedt tegen misstanden en niet wegduikt als het ingewikkeld wordt. De wet biedt u voldoende mogelijkheden om overtreders aan te pakken. Het is nu aan u om uw eigen belofte waar te maken.

Handel, niet alleen omdat het kan, maar omdat u zichzelf heeft verplicht om het te doen.

Met kritische betrokkenheid,

Venray-Transparant 

Illegale werkzaamheden in Loobeekdal: niemand grijpt in, niemand is verantwoordelijk

Sinds 2019 hebben boeren, Waterschap Limburg en bedrijven vrij spel gehad in het Loobeekdal in Merselo. Zonder vergunningen hebben ze er een bouwplaats van gemaakt: ontgronden, drainage aanleggen, beken dempen en verleggen, niets was te gek. En ondertussen keek iedereen de andere kant op.

De gevolgen? Woningen in de buurt zouden verzakt zijn door het verlagen van de grondwaterspiegel. Maar geen paniek: Waterschap Limburg onderzoekt het. Dat betekent in de praktijk dat ze hopen dat het allemaal niet zo erg is, of dat het in ieder geval niemand meer interesseert tegen de tijd dat ze klaar zijn met ‘onderzoeken’.

Een tikje op de vingers

Toen de provincie Limburg eindelijk eens wakker werd, kregen de overtreders een waarschuwing: nog één keer en dan misschien een boete. Want regels zijn er blijkbaar alleen om burgers mee lastig te vallen, niet voor grote spelers met diepe zakken.

De gemeente Venray besloot ook maar eens ‘onderzoek’ te doen. Ze hebben keurig op een rijtje gezet wat er allemaal misging. Maar handhaven? Tja, dat blijkt ‘lastig’. Want terugdraaien kan vaak niet meer, de schade is immers blijvend. En ach, in veel gevallen wordt achteraf gewoon een vergunning aangevraagd en bevoegd gezag kan helaas niet anders dan meewerken. Fraude loont, zo lijkt het.

Over boetes hoefden de daders zich ook geen zorgen te maken. De wetgeving destijds bood daar geen ruimte voor. En de nieuwe regels? Die gelden alleen voor toekomstige gevallen. Mooie timing!

Halfbakken herstel

Een paar kleine dingen kunnen nog hersteld worden zoals het verwijderen van een waterbuffer of het dempen van sloten. Maar ook dat kan zomaar niet doorgaan, want de daders kunnen alsnog een vergunning aanvragen. En we weten allemaal hoe dat afloopt.

Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Venray noemt het een ‘wrange situatie’. Ze zouden zogenaamd ‘graag handhaven’, maar zijn ‘met handen en voeten gebonden’. Hoe wrang ook, voor de veroorzakers blijft het vooral makkelijk: doen wat je wilt, achteraf een vergunning regelen en doorgaan alsof er niets is gebeurd.

Geloofwaardigheid van de rechtsstaat? Laat me niet lachen. De rechtsstaat alleen als het uitkomt!

Burgers worden geacht zich keurig aan de wet te houden. Fout geparkeerd? Boete. Een dag te laat belasting betaald? Rente en aanmaningen. Maar als grote spelers, boeren, bedrijven of waterschappen zich massaal en openlijk niet aan de regels houden? Tja, dan wordt er ‘onderzoek’ gedaan, en verder gebeurt er niets. Waarom zou je als gewone burger nog geloven in de rechtsstaat als sommige groepen blijkbaar een vrijbrief hebben om te doen wat ze willen?

Twee maten, twee gewichten

Het is duidelijk: de regels gelden niet voor iedereen. Grote partijen overtreden de wet zonder consequenties, terwijl de gewone burger meteen een sanctie aan zijn broek krijgt. Parkeer verkeerd en je mag betalen. Verniel een beekdal en de overheid zoekt naar een oplossing waarbij jij er goed uitkomt. Welkom in de wondere wereld van selectieve handhaving!

Waarom zou je je nog inzetten?

Democratische participatie werkt alleen als mensen geloven dat hun stem telt. Maar als besluiten vooral in achterkamertjes worden genomen en regels worden genegeerd zodra het de verkeerde mensen uitkomt, waarom zou je dan nog stemmen, bezwaar maken of inspraak leveren? De overheid beslist toch wel in het voordeel van de grote jongens. Bespaar jezelf de moeite.

Illegaal is het nieuwe normaal

Als er geen consequenties zijn, waarom zou je je dan nog aan de regels houden? Als bedrijven ermee wegkomen, waarom zouden burgers dan niet hetzelfde doen? De overheid zet de deur wagenwijd open voor een nieuwe norm: regels zijn slechts suggesties, en handhaving is een loterij.

Overheden zonder ruggengraat

De gemeente Venray wil zogenaamd ‘graag’ handhaven, maar ‘kan’ niets doen. Dat is dan óf een grove vorm van onkunde, óf een perfect excuus om de boel op zijn beloop te laten. Hoe dan ook: als overheid sta je er mooi op als je keer op keer moet toegeven dat je niet bij machte bent om onrecht aan te pakken. Geen wonder dat burgers het vertrouwen verliezen.

Milieu, archeologische waarden? Ach, dat lossen we later wel op.

Regels voor milieubescherming, archeologische waarden en ruimtelijke ordening zijn blijkbaar vooral bedoeld voor de bühne. Als er economische belangen spelen, dan verdwijnen die regels als sneeuw voor de zon. Woningen verzakken? De natuur wordt vernield? Ach, pech gehad. Zolang de verantwoordelijken maar door kunnen gaan alsof er niets aan de hand is.

Conclusie: welkom in de ‘wrange situatie’

De gemeente Venray noemt het ‘wrang’ dat ze geen echte handhaving kan uitvoeren. Burgers noemen het waarschijnlijk iets anders: een farce, een schande, of gewoon ‘business as usual’. En ondertussen wordt van ons verwacht dat we blijven geloven in eerlijke wetshandhaving en een betrouwbare overheid.

Succes daarmee, welkom in Venray, waar wetten slechts suggesties zijn, tenzij je een gewone burger bent!

“De laatste paar jaar is - met alle verlammende integriteitskwesties in en bij de provincie Limburg - veel gesproken over een transparantere en betere bestuurscultuur. Er is echter meer aan de hand. Namelijk een vervlechting van Brabantse en Limburgse ons-kent-ons. Collegiale loyaliteit waarbij het algemeen belang niet altijd wordt gediend. Slechts zelden duikt in die bijt een afwijkende eend op. Netwerken wordt alom geprezen om zaken voor elkaar te krijgen. Netwerkcorruptie wordt daarentegen zo goed als nooit benoemd“.

Bovenstaande is een citaat uit een artikel op Venlo-Transparant. Op deze site wordt een uitmuntend stukje onderzoek weergegeven dat ingaat op het 'Old Boys'-vriendennetwerk tussen Limburg en Brabant. Elk jaar rollen miljoenen aan subsidies uit het provinciehuis, waar vele bestuurders zich in wentelen. Verbluffend is het amateurisme van de controle op constructies zoals bv's door het bevoegd gezag, vaak in aandeelhoudersconstructies. Dit vormt een ideaal habitat voor bestuurders met een mix van belangen, die niet altijd het maatschappelijk belang dienen! Gaat het mis, dan trekken ze zich snel terug en vluchten weer over de provinciegrens.

Nog en paar citaten:

“Netwerkcorruptie beperkt zich niet tot gemeentelijke, provinciale of zelfs landsgrenzen”

“En laten we vooral niet de oorverdovende stilte vanuit de gemeenten Venlo en Venray vergeten”

“Geen enkel raadslid vraagt zich af wat een aankomend faillissement van GEC tot gevolg heeft voor de BV Ontwikkelbedrijf Greenport Venlo”

“Dat maakt het vrij moeilijk om te achterhalen waar deze subsidies nu exact voor worden gebruikt, zoals de inhuur van managers, adviseurs”

Is uw nieuwsgierigheid gewekt lees het artikel op Venlo-Transparant.

In de recente 4 artikelen “Stinkdossier Loobeekdal” heeft u kunnen lezen over de illegale ontgrondingen die hebben plaatsgevonden bij het Project Herinrichting Loobeekdal. We maken eens pas op de plaats en zetten wat zaken op een rij. Rondom het geval is er nu een verbijsterende serie van illegale en strafbare zaken op te sommen.

• 19 mei 2015 Adviesnota aan B en W kenmerk 173464. De dader heeft de gemeente verzocht om grond naast een perceel van de dader aan te kopen. Hij heeft deels op de grond van de gemeente Venray reeds een mestsilo gebouwd dus de verkoop is ter legalisering hiervan. De gemeente Venray heeft hier gewillig aan meegewerkt.
• 2019 Illegale velling in het eerste kwartaal van 2019 op perceel gemeente Venray, sectie V, nummer 188. De Limburger 18 maart 2024 “Familie L. opnieuw op vingers getikt”. De familie L. moet jonge bomen planten op een perceel in het Loobeekdal. Doet ze dat niet, dan moet ze een dwangsom betalen. Volgens de provincie Limburg heeft ze illegaal een bosje gerooid.
• 28 november 2021 Illegale kap houtwal Brabander. Bij het illegaal kappen van bomen/houtopstanden kan door de gemeente op verschillende manieren handhavend worden opgetreden. Er kan bestuursrechtelijk en privaatrechtelijk tegen worden opgetreden, maar ook strafrechtelijk. Strafrechtelijke vervolging is mogelijk op grond van de Wet economische delicten (Wed), waarin wordt gesteld dat het handelen in strijd met de gemeentelijke regels (de APV) een overtreding is. Hiervoor moet wel aangifte bij de politie zijn gedaan. De uiteindelijke reactie van de gemeente Venray was “we kijken wel over drie jaar of de houtwal zich hersteld heeft en foei niet meer doen familie L.!”
• 16 april 2022 Beantwoording Artikel 38 vragen 22-02-2022 “Gemeente Venray heeft geconstateerd dat er een koeienstal werd opgericht zonder de vereiste omgevingsvergunning”.
• 7 juli 2022 2021-Z37123 ONTWERPBESLUIT WATERVERGUNNING Dempen watergang Venrayse Endepoel, Aanleggen Verlegde Venrayse Endepoel, Onttrekken van water uit Afleidingskanaal. In deze aanvraag staat op onder punt 1 “De onderhavige vergunning strekt tot legalisering van reeds uitgevoerde werkzaamheden”.
• Winterseizoen 2022/2023 dusdanig huisgehouden op een bosperceel gemeente Venray, sectie V, nummer 174 dat de provincie dit geen dunnen maar kappen van bos bestempelde. Na drie jaar wordt gekeken of het bos zich voldoende heeft hersteld zo nee volg herplantingsplicht.
• 30 maart 2023 2021-Z37123 BESLUIT WATERVERGUNNING Dempen watergang Venrayse Endepoel, Aanleggen Verlegde Venrayse Endepoel, onttrekken van water uit Afleidingskanaal. In deze aanvraag staat op onder punt 1 “De onderhavige vergunning strekt tot legalisering van reeds uitgevoerde werkzaamheden”. Deze zaak is nog onder de rechter binnen het kader schade aan woningen aan de Endepoel.
• 3 juni 2022 HZ-OMV-2022-0180 Omgevingsvergunning “het oprichten van een melkveestal en het legaliseren van twee bestaande stallen die gedeeltelijk buiten het bouwvlak gerealiseerd zijn”. Volgens de laatste berichten gaat hier de gemeente Venray weer welwillend op de rug liggen en gaat legaliseren.
• 11 november 2022 WLDOC-1037746042-4886 Beantwoording artikel 35-vragen over werkzaamheden Loobeekdal door het Waterschap Limburg. ”Delen met een geschatte grootte van ca. 1 hectare van de kadastrale percelen Venray Z 70, 73, 654, 660 en 662, die wel tot genoemde akte van levering behoren, blijken eveneens te zijn omgeploegd en bewerkt, zonder dat dit bij het waterschap bekend was. Hiermee schendt uitvoerder (L.) bepalingen uit voornoemde akte” “Volmachtgevers sub 2” in voornoemde akte hebben niet voldaan aan het gestelde in de artikelen 7.b “Koper zal al datgene nalaten wat de ontwikkeling of instandhouding van het hiervoor bedoelde natuurtype op de betreffende percelen in gevaar brengt of verstoort”, 7.c “Koper gedoogt op het terrein voor onbepaalde tijd de ontwikkeling dan wel instandhouding van het natuurdoeltype kruiden- en faunarijk grasland” en 7.g “Scheuren van het kruiden- en faunarijk grasland is niet toegestaan” en artikelen 2 en 3 van de vestigging kwalitatieve verplichting 1.
• Ontbrekende vergunningen in het gebied m.b.t. de illegale ontgrondingen (Bron: controlerapport GS met zaaknummer Z2023-00000151):
• Geen ontgrondingsvergunning aangevraagd m.b.t. de illegale ontgrondingen;
• Geen omgevingsvergunning aangevraagd m.b.t. dubbelbestemming “archeologie”;
• Geen omgevingsvergunning aangevraagd m.b.t. dubbelbestemmingen “beekdal” en “ontwikkelzone groen”;
• Geen Watervergunning is aangevraagd voor de aanleg van de drainage met een oppervlakte van meer 60 Ha;
• Tevens wijken de werkzaamheden die zijn uitgevoerd compleet af van het Cultuurtechnisch plan.

Leest u verder en bepaal zelf of er kenmerken zijn van recidiverend handelen en of we dit normaal moeten vinden.

Een persoon of familie die herhaaldelijk betrokken is bij illegale activiteiten wordt vaak een recidivist genoemd. De term recidivist verwijst naar iemand die na een eerdere veroordeling of correctie  opnieuw strafbare feiten pleegt. Als het gaat om een familie die in herhaling valt met criminele activiteiten, wordt soms gesproken van een criminele familie of een familie met een crimineel patroon. In bredere zin kan dit ook worden aangeduid met termen zoals familie met een criminele achtergrond of familie met een criminele traditie.

Er kunnen verschillende motivaties en factoren zijn die bijdragen aan het herhaaldelijk vertonen van crimineel gedrag van een persoon of familie. Hier zijn enkele mogelijke verklaringen:

• Sociale omgeving en opvoeding: Een persoon die opgroeit in een omgeving waar illegaal acteren genormaliseerd is, kan dit gedrag overnemen. Als ouders, andere familieleden of collega’s van een politieke partij betrokken zijn bij illegale activiteiten, kan een persoon dit beschouwen als een normaal en geaccepteerd gedragspatroon.
• Culturele of criminele tradities: In sommige families kan criminaliteit door de generaties heen worden doorgegeven als een soort “familietraditie”. Dit kan voortkomen uit een combinatie van trots, groepsidentiteit, en de perceptie dat criminaliteit een effectieve manier is om status, macht of geld te verkrijgen.
• Psychologische factoren: Sommige individuen kunnen genetische of psychologische neigingen hebben die hen vatbaarder maken voor crimineel gedrag, zoals impulsiviteit, agressie, of een gebrek aan empathie. Deze eigenschappen kunnen versterkt worden door de sociale en opvoedingscontext.
• Peer pressure en groepsdynamiek: Binnen een familie of gemeenschap kan er sprake zijn van druk om zich aan te passen aan het heersende gedragspatroon binnen een kliek zoals bijvoorbeeld een politieke partij. Als criminaliteit door de groep wordt gedoogd, aangemoedigd of beloond, kan het moeilijk zijn voor individuen om zich hiervan los te maken.
• Economische motieven: Criminaliteit kan soms aanzienlijke financiële voordelen bieden.  Personen/families kunnen hierdoor verleid worden om herhaaldelijk de wet te overtreden.

Deze motivaties zijn vaak complex en onderling verbonden, en kunnen variëren afhankelijk van de specifieke context en achtergrond van de persoon of familie in kwestie.

Wanneer crimineel gedrag van een persoon of familie herhaaldelijk en openlijk plaatsvindt zonder dat het bevoegd gezag ingrijpt, kan dit een aantal verontrustende effecten op de maatschappij hebben:

• Verlies van vertrouwen in het rechtssysteem: Als mensen zien dat criminelen straffeloos hun gang kunnen gaan, zal het vertrouwen in de rechtspraak en handhaving afnemen. Burgers kunnen het gevoel krijgen dat het rechtssysteem niet effectief of eerlijk is, wat kan leiden tot een bredere maatschappelijke desillusie.
• Normvervaging: Wanneer crimineel gedrag zonder gevolgen blijft, kan dit leiden tot een vervaging van de normen en waarden binnen de maatschappij. Wat ooit als onaanvaardbaar werd beschouwd, kan langzaamaan worden genormaliseerd, waardoor de grens tussen legaal en illegaal vervaagt.
• Toename van criminaliteit: Het niet ingrijpen door de autoriteiten kan een stimulans zijn voor anderen om zich ook schuldig te maken aan criminele activiteiten. Als mensen zien dat er geen gevolgen zijn voor misdaden, kan dit anderen aanmoedigen hetzelfde te doen, wat leidt tot een toename van criminaliteit.
• Verslechtering van de omgeving: Gebieden waar criminaliteit openlijk plaatsvindt bijvoorbeeld in een beekdal en daarbij onbeheerst, kunnen snel verslechteren.
• Erosie van sociale cohesie: Een maatschappij waarin crimineel gedrag ongestraft blijft, kan een verdeeldheid veroorzaken. Burgers kunnen zich steeds meer afzetten tegen de overheid of tegen elkaar, wat kan leiden tot een afname van sociale cohesie en een toename van wantrouwen en angst binnen de gemeenschap.
• Opkomst van vigilante-gedrag: Als burgers het gevoel hebben dat de autoriteiten hen niet beschermen, kunnen ze het recht in eigen hand nemen. Dit kan leiden tot vigilante-justitie, waarbij burgers zelf straf gaan uitdelen wat de situatie alleen maar verder kan escaleren.
• Polarisatie en sociale onrust: De zichtbare ongelijkheid in hoe wetten worden gehandhaafd, kan leiden tot polarisatie. Dit kan vormen van sociale onrust veroorzaken, vooral als bepaalde groepen het gevoel hebben dat ze doelbewust genegeerd worden door de autoriteiten.

In een maatschappij waarin crimineel gedrag openlijk plaatsvindt en niet wordt aangepakt, kan de algehele stabiliteit en het welzijn ernstig worden ondermijnd, wat uiteindelijk kan leiden tot een bredere maatschappelijke en economische achteruitgang.

De conclusie kan worden getrokken dat het grote aantal zaken niet onder een incident of eenmalige gebeurtenis geschoven kan worden. Het heeft een duidelijk repeterend karakter. Het zijn allemaal zaken waar gehandhaafd en in gevallen strafrechtelijk opgetreden had moeten worden.

Wat kunnen we bij de verantwoordelijke overheidsinstanties zien:

• De gemeente Venray is zeer passief is probleem vermijdend en werkt welwillend mee met de daders “gelukkig we kunnen het legaliseren”.
• Het Waterschap vertraagt, ontwijkt en wilt het liefste doorrrrr.
• De Provincie is de enige partij die zijn tanden laat zien en koerst op wettelijke basis door te onderzoeken, toetsen aan wetgeving en te handhaven waaronder aangifte* bij het Openbaar Ministerie.

(*) Overtreding van artikel 3, lid 1, Ontgrondingenwet (thans Omgevingswet, artikel 5.1, sub c) is een economisch delict. Wat betreft een mogelijk strafrechtelijk optreden ligt de bevoegdheid bij het Openbaar Ministerie. Het Openbaar Ministerie is op de hoogte gesteld van de geconstateerde overtredingen van de Ontgrondingenwet en maakt een zelfstandige afweging vanuit haar verantwoordelijkheid voor de strafrechtelijke opvolging van (al dan niet vermeende) delicten.

De definitie van "crimineel zijn" of "criminele handelingen verrichten" verwijst naar het plegen van gedragingen of handelingen die in strijd zijn met de wet. Dit kan leiden tot strafrechtelijke vervolging en bestraffing door de overheid, zoals gevangenisstraf, boetes of andere juridische sancties.

Oordeelt u nu zelf of we hier te maken hebben met een herhalend crimineel patroon en een grotendeels passieve overheid. Herkent u het gedrag van de  van recidivist en kunt u zich vinden in de effecten die dit heeft op de beleving van de belastingbetalende burger? Kunt u zich voorstellen dat de Venrayse burger het vertrouwen verliest in de overheidsinstantie waaraan de belasting centen worden afgedragen? Moeten we niet eens wat gaan inhouden op dat laatste?

Deze week zijn de kandidaten voor de ondernemersprijzen 2025 bekend gemaakt. Dit jaar is er geen specifiek thema vastgesteld. De focus ligt, volgens een bericht in de Peel en Maas, op ondernemerschap in de breedste zin van het woord.  Er zal door de jury met extra aandacht worden gekeken naar onderscheidend vermogen, innovatie, leiderschap en een sterke betrokkenheid (men gebruikt zelf de term engagement) met de doelgroep.

De komende maanden zal de jury de kandidaten bezoeken

Jammer voor Driessen Architectuur, Kim & Co interieurs en het Bandenpension, de winnaar staat al vast, namelijk de broers Willem en Johan Loonen van MTS Loonen.

De jury zal bij het bezoek aan deze onderneming op de grens van Merselo en Venray geïmponeerd zijn door het strakke meer dan groene grasland en de biovergisters die het meer dan open landschap aldaar sieren.

Deze ondernemers hebben de laatste jaren ondernemerschap en onderscheidend vermogen getoond door zonder vergunningen of de benodigde meldingen bouwwerken te plaatsen, bosjes te rooien en een illegaal drainagenetwerk aan te leggen. Hierbij werd onder ander het verplicht herplanten van bomen vergeten. De jury zal ongetwijfeld onder de indruk zijn van de egalisatiewerkzaamheden die door deze ondernemers zijn uitgevoerd. Het gaat om afgravingen van tientallen percelen in het Loobeekdal in Merselo. Dit met de bedoeling om land te egaliseren en er peil gestuurde drainage aan te leggen voor de grasproductie. De afgravingen hebben echter grote gevolgen: woningen van omwonenden verzakken, waardoor miljoenen euro’s aan schade ontstaat. Dit laatste zal ongetwijfeld niet tot puntenaftrek leiden, deze omwonenden horen immers niet tot de doelgroep veehouderij. Bovendien zijn volgens de familie Loonen de overheden schuld aan alles. Zij dwingen namelijk de agrariërs illegale ontgrondingen door te voeren. Door telkens te wijzen naar anderen zal de jury toch enkele minnetjes moeten noteren. Echt leiderschap onderscheidt zich door zelf de verantwoordelijkheid te nemen. Pluspunt voor de ondernemers daarbij is dat de gemeente Venray er alles aan doet om de illegale activiteiten te legaliseren. Dat met alles onherstelbare schade is aangericht zal wel onder de categorie onderscheidend vermogen worden gerangschikt.

Op 9 januari 2025 zal de Venrayse schouwburg gevuld zijn met (oud) wethouders, (oud) provinciebestuurders en (oud) bestuurders van het Waterschap. Ongetwijfeld zullen ze van tevoren, misschien aan een keukentafel, afspraken hebben gemaakt hoe ze ervoor kunnen zorgen dat de publieksprijs ook bij deze geëngageerde (betrokken) ondernemers terechtkomt.

U kunt nu al op de facebookpagina van de 'Venrayse Ondernemers Prijzen' uw enthousiasme laten blijken door het ondersteunen van deze prachtige ondernemers uit het Venrayse Loobeekdal. 

Dit was de vetgedrukte titel van een kolom in de Peel en Maas van 5 september 2024. Aanleiding was een brief van de Venrayse teler Peter van Osch aan de commissie Wonen c.a. gemeenteraad. De commissie Wonen was namelijk door de SP gepolst over wat men zou vinden van een algemeen verbod op de lelieteelt in de gemeente Venray. Volgens de SP staat de lelieteelt in een kwaad daglicht vanwege de vele bestrijdingsmiddelen die hierbij gebruikt worden. Dat zou gevaar opleveren voor de gezondheid van de mensen die in de buurt wonen. Om die reden verbood de Roermondse rechter enkele maanden geleden de teelt van lelies op een veld in Sevenum.

Naar aanleiding van die uitspraak meldde zich een aantal aanwonenden van de Kiekweg in Venray bij de gemeente. Ook zij maken zich zorgen om hun gezondheid vanwege de lelieteelt bij hen in de buurt.

Dit was voor de Venrayse groente- en dus ook lelieteler Peter van Osch aanleiding een brief naar de gemeenteraad te sturen. Dit “om kritiek in de kiem te smoren”.  De steunfractie van CDA Venray vond het onderwerp zo belangrijk dat men, naar eigen zeggen, daarom hun steunvergadering hield in de kantine van een Groente- en sierteler. Hierbij werden alle feiten en fabeltjes op een rijtje gezet. Het was ook dit CDA die tijdens de commissievergadering verwees naar de brief van Peter van Osch. In deze brief staat immers dat de gevaren van bestrijdingsmiddelen in de lelieteelt zwaar overdreven zijn. De lelietelers maken veelal gebruik van biologische bestrijdingsmiddelen. Een meerderheid van de Venrayse politieke partijen liet echter wel hun zorgen over de lelieteelt horen. Een aantal partijen gaf aan dat zij denken dat een verbod wettelijk niet mogelijk is en dat erbij toch een verbod mogelijk schadeclaims op het bordje van de gemeente komen te liggen. Blijkbaar is dit alles nog niet goed uitgezocht door de betreffende partijen.

Niet alleen de Roermondse rechter verbood de teelt van lelies maar eerder al een rechter in Assen. In Drenthe worden namelijk ook veel lelies gekweekt. Hierbij werden door telers lelievelden bespoten die in de buurt van woningen lagen. Dit vergelijkbaar met de Kiekweg in Venray.

Wat opvalt bij de uitspraken van de rechters is dat de betreffende lelietelers spuitmiddelen gebruikten die voor 75% uit biologische producten bestonden. Nagenoeg zullen het dezelfde spuitmiddelen zijn waarmee van Osch en alle andere lelietelers hun velden besproeien. Dus toch iets minder onschuldig als van Osch aan de raadsleden probeert uit te leggen.

De rechter merkte ook op dat de teelt van lelies gepaard gaat met een zeer intensief gebruik van gewasbeschermingsmiddelen. Wekelijks dient er gespoten te worden. In verhouding tot alle andere gewassen die geteeld worden in Nederland, worden in de lelieteelt relatief gezien verreweg de meeste gewasbeschermingsmiddelen gebruikt.

Dan kan je wel, zoals van Osch schrijft, maar eens in de zeven jaar een veld met lelies langs je deur krijgen, maar deze worden wel wekelijks bespoten. Toch weer wat anders als aardappelen.

De rechters verboden het gebruik van de middelen omdat deze de gezondheidsrisico's voor omwonenden zwaarder vinden wegen dan de winstgevendheid van de lelieteler. De rechter in Assen wijst erop dat er 'substantieel onderzoek voorhanden is waaruit blijkt dat er een verband is tussen bestrijdingsmiddelen en ernstige neurologische aandoeningen (zoals Parkinson, Alzheimer en ALS. Bovendien bestaat er de kans op ontwikkelingsstoornissen in de hersenen van kinderen

De rechter verwijst naar een in 2020 gestart onderzoek door o.a. de Universiteit van Wageningen. Ook noemt de rechter een rapport van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu uit 2019. Van Osch heeft het over onderzoeken die gebaseerd zijn op rapporten van wel twintig jaar terug. Dit argument is door de rechters in ieder geval niet overgenomen.

Uit de uitspraken van de Rechtbanken: Bij de teelt van lelies dient gemiddeld één keer per week bespuiting met gewasbeschermingsmiddelen plaats te vinden. Omdat er geen specifieke gewasbeschermingsmiddelen voor de lelieteelt zijn, wordt hierbij gebruik gemaakt van gewasbeschermingsmiddelen voor voedselgewassen (met name gewasbeschermingsmiddelen voor aardappels). Vaak worden daarbij verschillende gewasbeschermingsmiddelen door elkaar gebruikt (een zogenoemde cocktail), al dan niet onder toevoeging van bindmiddelen (voor een snelle binding van het middel op het gewas). Gewasbeschermingsmiddelen mogen in Nederland worden gebruikt na goedkeuring door het College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden (verder te noemen: Ctgb), op basis van de Wet gewasbeschermingsmiddelen.

De Drentse kweker had met zijn gemeente een overeenkomst afgesloten waarbij hij verplicht was een spuitvrije zone aan te houden en de best beschikbare techniek op het gebied van drift- en middelenreductie te gebruiken en om niet te spuiten bij een windsnelheid van meer dan 5 meter per seconde (windkracht 3). Drift ziet op verwaaiing. De betreffende gemeente was dan ook tevreden met het spuitgedrag van deze lelieteler.  Ook waren de middelen die hij gebruikte goedgekeurd door Ctgb.

Dit was voor de rechter echter niet voldoende. Ondanks dat deze middelen zijn toegelaten bestaat er een groot gezondheidsrisico. De rechter benoemt zelfs nadrukkelijk dat kinderen veilig buiten moeten kunnen spelen en dit ook in het spuitseizoen.

Van Osch meldt in zijn brief dat hij geen glyfosaat (van de gele velden) gebruikt in de lelieteelt. Logisch, hij zou immers géén lelie overhouden. Hierbij probeert hij de gemeenteraadsleden een loer te draaien. Glyfosaat is geen gewasbeschermingsmiddel en hoewel nog een tiental jaren is toegestaan waarschijnlijk een oorzaak van dezelfde neurologische aandoeningen als waar de rechter naar verwijst. Zou hij en andere groente, boom- siertelers dus dit middel niet meer gaan gebruiken?

Wethouder Daan Janssen bevestigde dat een gemeentelijk verbod op lelieteelt wettelijk niet kan. „Dit speelt in veel gemeenten”, wist hij. „We gaan niet wachten op landelijk beleid. We zijn al in overleg met ondernemers, LLTB en omwonenden om te kijken wat we wel kunnen doen.”

Dat er wel degelijk wat kan blijkt o.a. in het Drentse Diever. Hier krijgt een teler geen toestemming om lelies te gaan telen naast een basisschool en peuterspeelzaal. Hem is een ander perceel aangeboden, verder weg van de bebouwing. Beter zou zijn om alternatieve middelen te gaan gebruiken of helemaal te stoppen met deze teelt. De rechter benoemde in zijn oordeel ook dat lelies niet in het belang zijn van de voedselzekerheid.

Omwonenden mogen dus meepraten. Willen ze echter niet langer aan de gezondheidsrisico’s worden blootgesteld kunnen ze de Rechter inschakelen. Succes lijkt hierbij verzekerd.  

Naschrift Venray-Transparant.

De rechter heeft haar uitspraak ECLI:NL:RBLIM:2024:2330 gebaseerd op een aantal zogenoemde ‘groene’ middelen die toch niet zo groen blijken. Onderstaand een uitsnede van de betreffende rechtsspraak waarnaar ook in het bovenstaande ingezonden stuk wordt verwezen. In een rechtbank wordt op basis van feiten rechtgesproken en niet op basis van belangen die bijvoorbeeld de ondernemer Peter van Osch heeft. Voor de echte onderzoekers onder u kunt u nog de Veiligheidsinformatiebladen van een aantal neurotoxische stoffen raadplegen.

Verklaring van Van den Berg emeritus professor in de Toxicologie

5.15. Dat blijkt wel uit de verklaring van Van den Berg. Van den Berg heeft de lijst van ‘groene’ gewasbeschermingsmiddelen die de teler wil gaan gebruiken bekeken en verklaard dat op die ‘groene’ lijst 7 middelen staan die volgens Van den Berg neurologische gezondheidsschade kunnen veroorzaken. In die middelen zitten vier stoffen die de risico’s opleveren.

Van den Berg zegt hierover:

• Esfenvaleraat [veiligheidsinformatieblad] vertoont neurotoxische eigenschappen. Deze kunnen met name relevant zijn tijdens cruciale ontwikkelingsfasen zoals zwangerschap en kindertijd en de neurologische ontwikkeling beïnvloeden.
• Lambda-cyhalothrine [veiligheidsinformatieblad] heeft neurotoxische eigenschappen, waarbij nadelige gezondheidseffecten op meerdere typen hersencellen kunnen optreden.
• Acetamiprid [veiligheidsinformatieblad] vertoont neurotoxische effecten, waarbij onderzoek suggereert dat acetamiprid neurotixiciteit veroorzaakt via verschillende werkingsmechanismen, waaronder hersenceldood. Prenatale blootstelling aan acetamiprid wordt in verband gebracht met neurologische ontwikkelingstoxiciteit en verandering in de ontwikkeling van de hersenen.

Van den Berg concludeert dan ook:

“Naar aanleiding van bovenstaande informatie wil ik opmerken dat voor deze bestrijdingsmiddelen een reële kans bestaat op neurotoxiciteit en neurotoxicologische ontwikkelingseffecten. Deze is echte afhankelijk van de mate van blootstelling bijv. omwonenden. De mate van blootstelling is echter niet bekend, maar er zijn in de recente wetenschappelijke literatuur meerdere studies verschenen, die deze effecten hebben gevonden bij kinderen in de omgeving van landbouwgebieden en deze gerelateerd hebben aan blootstelling aan bestrijdingsmiddelen. Het betreffen hier effecten op omwonenden die vaak op honderden meters afstand van landbouwgebieden woonden. Een voorzorgprincipe is op grond van de huidige stand van de wetenschap dan ook alleszins verantwoord, waarbij met name blootstelling van zwangere vrouwen en kinderen de hoogste prioriteit moet krijgen.

Op grond van bovenstaande informatie is het mijns inziens onverantwoord om de woonafstand van omwonenden rond de betreffende akker op slechts 50 meter te stellen, omdat bovengenoemde “groene” bestrijdingsmiddelen wel degelijk bij een bepaalde blootstelling neurotoxiciteit en neuro ontwikkelingseffecten kunnen veroorzaken.”

Verklaring van de teler

5.16. De teler heeft ter zitting gesteld niet zonder de genoemde 7 risicovolle middelen te kunnen spuiten omdat zonder deze middelen de lelies niet afdoende kunnen worden beschermd.

Oordeel van de rechter

5.13. De voorzieningenrechter is van oordeel dat de belangen van de omwonenden bij het door hen gevorderde verbod zwaarder dienen te wegen dan het belang van de teler bij het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen voor de lelieteelt. Dit oordeel is gebaseerd op de volgende argumenten…...(zie verder uitspraak)

LEES OOK

'Cocktail van pesticiden' en kankerverwekkende stoffen nu ook in beschermde natuur

https://www.gld.nl/nieuws/8164677/cocktail-van-pesticiden-en-kankerverwekkende-stoffen-nu-ook-in-beschermde-natuur

'Glyfosaat is gif, dat moeten we echt niet willen'

https://www.gld.nl/nieuws/8022779/glyfosaat-is-gif-dat-moeten-we-echt-niet-willen

Parkinsonpatiënten slaan alarm: 'Stop met ziekmakende pesticiden'

https://www.gld.nl/nieuws/7381371/parkinsonpatienten-slaan-alarm-stop-met-ziekmakende-pesticiden

Hoeveel gif zit er in onze slaapkamer?

https://www.gld.nl/nieuws/7961169/hoeveel-gif-zit-er-in-onze-slaapkamer 

Oud-wethouder Jan Loonen heeft bij de rechtbank geen gehoor gevonden voor zijn eis tot rectificatie van het boek De Vriendenreünie-Limburgse Praktijken, geschreven door NRC-journalisten Joep Dohmen en Paul van der Steen. 

In het boek wordt geschreven dat Loonen zich schuldig maakte aan belangenverstrengeling bij de aankoop van grond in Venray. Daar was hij als wethouder verantwoordelijk voor grondzaken. De rechter oordeelde dat belangenverstrengeling "feitelijk een gegeven" was door Loonens dubbele rol als wethouder en binnenslepen van familiebelangen. Hoewel er geen bewijs is dat hij zichzelf financieel heeft bevoordeeld bij deze rechtsgang, blijft het feit dat zijn handelen de gemeenschap heeft opgezadeld met aanzienlijke maatschappelijke kosten.

Eind 2022 heeft Loonen een poging gedaan om de Raad voor de Journalistiek voor zijn kar te spannen. Loonen diende een klacht in bij de Raad voor de Journalistiek over zijn weergave in het boek De Vriendenreünie - Limburgse Praktijken. Volgens Loonen bevat het boek dezelfde onjuistheden die eerder ook in NRC-publicaties zijn verschenen.

Deze publicaties hadden betrekking op een gronddeal in het Loobeekdal in Venray, wat uiteindelijk leidde tot Loonens aftreden als wethouder in 2021. Loonen stelt dat hij destijds geen reactie gaf op de NRC-artikelen vanwege een afspraak met de gemeenteraad om de kwestie stil te houden. Na publicatie van het boek besloot hij een klacht in te dienen bij de Raad voor de Journalistiek.

Loonen verwijst daarbij naar het onderzoek van bureau Berenschot, dat volgens hem aantoonde dat hij geen blaam treft en dat er slechts in drie gevallen sprake was van "enige schijn van belangenverstrengeling”. Hij beklaagde zich erover dat het boek toch opnieuw ongefundeerd stelt dat hij zich schuldig zou hebben gemaakt aan belangenverstrengeling bij de gronddeal met Waterschap Limburg.

De Raad voor de Journalistiek heeft de klacht destijds niet in behandeling genomen. Loonen zag dat als een zwaktebod en een impliciete schuldbekentenis. Hij zou juridische stappen gaan ondernemen om zijn gelijk te halen. Hoe dat is afgelopen is nu duidelijk.

Loonen is in juni 2021 door de gemeenteraad weggestuurd op basis van “niet integer handelen”. Loonen sprak bij de betreffende gemeenteraadvergadering over „een nieuwe golf van politieke zuiveringen in Limburg”, verwijzend naar het destijds recente vertrek van het provinciebestuur. “Er wordt gestraft om het straffen, zonder dat argumenten nog enige waarde hebben. Dit is een vooraf geplande politieke afrekening: Jan Loonen moet verdwijnen. "Het is een politieke executie”, aldus Loonen.

Venray-Transparant kreeg daarbij ook nog een veeg mee van de wethouder. Hij was het duidelijk niet gewend dat een ongrijpbare kracht buiten de politieke arena de opinie beïnvloede. De Venrayse gemeenteraad lag destijds te pitten en had niet door wat voor een spel dat er in het Loobeekdal werd gespeeld. Klokkenluiders die vanuit de burgerij op de trom sloegen was iets nieuws. De politieke vingers van de wethouder en het apparatsjiks van het CDA konden daar geen grip krijgen. 

Zijn CDA partijgenoot Anne Thielen, die vier jaar wethouder was, besloot ook haar functie neer te leggen. Ze wilde niet langer deel uitmaken van een onveilige politieke omgeving waarin het onduidelijk is wie het volgende slachtoffer zal zijn. Dat haar lichtende voorbeeld, Loonen, het veld moest ruimen was voor haar een schok. De feiten waarop de rechter onlangs vaststelde dat Loonen zijn belangen met andere partijen had verstrengeld, waren ook toen al duidelijk zichtbaar. Maar ja, al zo lang in het centrum van de gemeentelijke macht, de macht binnen het waterschap en de provincie maakt arrogant en blind. CDA bestuurders zagen de constructies van belangenverstrengelingen niet meer al stonden ze er met de neus bovenop. Wat moeten wij als belasting betalende burgers met deze zooi? Twee wethouders op wachtgeld en op kosten voor de gemeenschap in Venray! Twee “Rein Dupontjes’ uit de koker van het CDA zullen we maar zeggen. Naar andere wijzen nadat er twee eigen wethouders op wachtgeld kwamen. Toppunt van arrogantie!

In mei 2022 heeft de weggestuurde wethouder via een artikel in de Limburger aangegeven eerherstel van Venrayse gemeenteraad te willen. Zijn CDA vriend Ger Driessen zou de Venrayse wethouder niet hebben bevoordeeld.

Onder dreiging van een rechtszaak van Ger Driessen trok het waterschap de keutel van bureau Hoffmann in. Dit kwam de commissie Integriteit van het waterschap schijnbaar goed uit en die had een mooie reden om een zwaai te maken. Dit past bij de continue vertragings- en doofpot strategieën rondom het Loobeekdal dossier. Ook bij het waterschap is het CDA onder de dekmantel Waterbelang dominant in de bestuurskamer.

Nu de uitspraak van de rechter voor ligt, “belangenverstrengeling bij gronddeal Venray is een feitelijk een gegeven”, staat als een paal boven water dat ook Ger Driessen zich ook in een omgeving van belangenverstrengeling heeft begeven.

Belangenverstrengeling waarbij privébelangen samengaan met politieke verantwoordelijkheden is zeker een vorm van niet-integer handelen. In de politiek worden van bestuurders en volksvertegenwoordigers hoge normen van integriteit verwacht, omdat zij beslissingen nemen die het publieke belang dienen. Wanneer een bestuurder privébelangen heeft die in conflict kunnen komen met zijn of haar publieke functie, ontstaat er een risico dat beslissingen niet meer uitsluitend worden genomen in het belang van de gemeenschap, maar ook om persoonlijke voordelen te behalen.

Deze vermenging van privé- en publieke belangen ondermijnt de objectiviteit en onafhankelijkheid die essentieel zijn voor een eerlijk en transparant bestuur. Het kan leiden tot situaties waarin politieke beslissingen worden beïnvloed door persoonlijke motieven, wat de integriteit van het bestuur beschadigt en het vertrouwen van de burger in de politiek ernstig schaadt. In dat opzicht is belangenverstrengeling niet alleen een ethische tekortkoming, maar ook een duidelijke vorm van niet-integer handelen.

Loonen heeft altijd volgehouden dat hij niets verkeerds heeft gedaan en dat zijn ontslag onterecht was. Hij is volgens hemzelf zonder blinddoek voor het executiepeloton gaan staan. Hij voelt zich "diep beschadigd" en verlangde dat de gemeenteraad erkent dat ook hij geen schuld treft. "Nu hebben ze de kans om hun woorden over transparantie en een nieuwe bestuurscultuur in de praktijk 

te brengen," aldus Loonen in een artikel van de Limburger in juli 2021. Als de gemeenteraad niet reageert, dreigde hij verdere stappen te ondernemen.

Het heeft voor de ex-wethouder wat anders uitgepakt blijkt. Hij is dan wel zonder blinddoek voor het vuurpeloton gaan staan maar een plank voor zijn kop heeft schijnbaar toch verhinderd om te herkennen waar het om ging.

De zaak benadrukt de schadelijke gevolgen van politieke corruptie en hoe de burger de rekening betaalt voor de dubieuze praktijken van bestuurders. Loonens pogingen om zijn naam te zuiveren via een rechtszaak, werden afgewezen, wat een overwinning betekent voor de vrijheid van pers en de noodzaak om machthebbers kritisch te blijven volgen.

Naschrift: Venray-Transparant heeft zeer veel aandacht gegeven aan de het dossier Loobeekdal. De scheve schaats rol van de ex-wethouder is nu (deels) duidelijk. De onderste steen in het stinkdossier Loobeekdal is nog steeds niet boven. Er is schade aan het Loobeekdal en aan particuliere eigendommen als gevolg van illegale activiteiten binnen het project herinrichting Loobeekdal. We blijven graven…. 

Op donderdag 6 juni a.s. vinden de verkiezingen voor het Europees Parlement plaats. De opkomst in 2019 was slechts 42%, dus we zouden deze keer beter van ons democratisch recht gebruik moeten maken. Velen zullen echter het gevoel hebben dat er van democratie weinig sprake is als een niet door Europese burgers gekozen Europese Commissie allerlei wetten voorstelt waar het wel gekozen Europees Parlement heel weinig invloed op kan uitoefenen. De regelzucht vanuit de EU wordt steeds voelbaarder, want talloze regels en wetten door de EU opgelegd aan de lidstaten verplichten Nederland tot aangepast beleid o.a. op het gebied van landbouw, duurzaamheid, milieu, gezondheid, energie en digitalisering. Overal zijn wel Europese richtlijnen voor. Ex-minister Kaag zei eens:” 80% van onze wetten zijn Europees”. Deze zijn over het algemeen bedoeld om gedeelde problemen gezamenlijk aan te pakken, maar wanneer je een kabinet hebt waarvan de premier de overduidelijke ambitie heeft, ook al heeft hij dat steeds ontkend, om na zijn premierschap een toonaangevende functie in het Westen te gaan bekleden, dan moet je niet verbaasd staan als Nederland het beste jongetje van de klas wil zijn op belangrijke punten. Maar al te vaak kwam het commentaar van Rutte neer op “Het moet van Brussel.”

De stikstofcrisis en de woningcrisis zijn direct te herleiden tot dat gegeven. Ook het feit dat we als Nederland op een zeer riskante manier actief betrokken zijn bij de oorlog in Oekraïne is een direct gevolg van Rutte’s ambities. Het meest voelbaar zijn waarschijnlijk de klimaatdoelen die men zich gesteld heeft. Zonder zich nog af te vragen of de klimaatmodellen wel betrouwbaar zijn en, wat een nog essentiëlere vraag is, of je CO2 wel de schuld van alles kunt geven. Biljoenen euro’s worden geïnvesteerd, en nog vele meer in de komende decennia, in maatregelen waarvan niet vaststaat dat ze het beoogde effect zullen hebben en waarvan de duurzaamheid zeer twijfelachtig is, hetgeen al snel blijkt wanneer je je nader verdiept in het totale productie- en recyclingproces alsmede de milieueffecten van bijvoorbeeld windturbines, zonnepanelen en elektrische auto’s.

Dalend vertrouwen in de politiek.

Bovenstaande feiten hebben niet bepaald een positief effect op het vertrouwen van de Europese burger in de Europese democratie. Ook het gebrek aan transparantie bij de ingewikkelde besluitvormingsprocessen lijkt niet bepaald een stimulans om te gaan stemmen. Bovendien wekt de EU sterk de indruk te smijten met Europees geld en dan met name van de rijkere (lees: noordelijke) lidstaten. Het feit alleen al dat er een week per maand in Straatsburg wordt vergaderd en dat dus hoge verhuiskosten en logistieke uitdagingen tot gevolg heeft, doet velen verbaasd staan. Elk van de ruim 700 parlementariërs ontvangt, ongeacht uit welk land, ruim € 14.000,- per maand, exclusief reiskostenvergoeding, dagvergoeding per officiële vergadering, pensioenkosten en ziektekosten. Het Parlement alleen al kost dus ongeveer € 2 miljard. Hier mag dan toch wel het een en ander tegenover staan, zou je zeggen: een grote toewijding aan georganiseerd wantrouwen, want dat is de essentie van echte democratie.

Toch gaan stemmen? 

Mocht je als mondige burger dan toch de stap naar de stembus willen wagen, dan rijst vervolgens de vraag waar je stem eigenlijk terecht komt. Je stemt op een kandidaat van een Nederlandse politieke partij die in het Europese Parlement veelal onderdeel uitmaakt van een Europese fractie. Een fractie kan dus bestaan uit gekozen leden van allerlei verschillende landen met een heel verschillende culturele achtergrond en heel verschillende meningen, maar kennelijk hebben ze elkaar gevonden op bepaalde hoofdlijnen. Het lijkt eigenlijk een beetje op de huidige nieuwe coalitie van PVV, VVD, NSC en BBB. In Europa zit de VVD in dezelfde fractie als D66, terwijl D66 nu een oppositiepartij is in Nederland.

Het is van groot belang om behalve naar het verleden ook naar de toekomstige plannen van de EU-commissie te kijken. De Covid-19 crisis heeft, behalve een aantal nutteloze, dure en schadelijke beslissingen door het kabinet Rutte, ook geleid tot rigoureus Europees beleid in de vorm van een zogenaamd Corona Herstelfonds van ruim 800 (!) miljard (!) euro. (Dan hebben we nog niet over de geheime miljarden-deal van EU-commissie voorzitter Ursula von der Leyen met de CEO van Pfizer, Albert Bourla, waarvoor ze nog vervolgd gaat worden.) Dit herstelfondsbedrag is op de kapitaalmarkt geleend geld. De EU-landen kunnen aanspraak maken op subsidies en leningen. De door corona meest getroffen landen zijn kennelijk Italië en Spanje en deze twee kunnen dan ook rekenen op het meeste geld. Dit fonds wordt door de EU commissie ook wel ‘NextGenerationEU' genoemd (“Never waste a good crisis.”) Dit houdt in dat het fonds in feite gebruikt wordt om EU-landen richting duurzaamheid (lees: klimaatmaatregelen) en digitalisering te bewegen. Nederland krijgt als een van grootste nettobetalers slechts € 5,4 miljard toebedeeld, hetgeen ongeveer 0,65% is van het herstelfonds. Overigens heeft Nederland op dit moment nog steeds geen geld gevraagd.

De focus van de EU ligt dus op klimaatmaatregelen en digitalisering. De klimaatmaatregelen leiden nu al tot gigantische investeringen en energie- en milieuproblemen o.a. door het afschakelen van aardgaswinning in Nederland en in Duitsland van kernenergie- en kolencentrales en noodgedwongen inschakelen van bruinkoolcentrales. Je hoort regelmatig over stroomstoringen en tijdelijk afschakelen van zonneparken en windparken door overbelasting van energienetwerken en toch ligt er het voornemen om in 2030 enkel nog elektrische auto’s te produceren. Energieprijzen zullen na het opblazen van de Nordstream-pijpleidingen structureel stijgen. Deze energiecrisis heeft de EU zelf over zich afgeroepen door zich slaafs te laten meeslepen in een door de VS gestimuleerd conflict met Rusland in plaats van de diplomatieke banden met dit land te versterken in een poging Europa te verenigen en vrede te bevorderen. Daarnaast heeft het andere aandachtspunt Digitalisering als een van de ogenschijnlijke doelen om het leven te vergemakkelijken.

Deze technocratische ontwikkeling heeft echter een belangrijke keerzijde: totale controle van de burgers. Het ideaal van de EU zou zijn om al zijn burgers tot een digitale identiteit te verplichten en liefst ook een digitale wallet te geven bij Europese Centrale Bank (ECB). Central Bank Digital Currency, zeg maar digitale cash, zou de EU de mogelijkheid geven om de uitgaven van burgers te volgen en te sturen. Dit raakt dus de kern van onze individuele vrijheid. Ook komt er, om de burgers te beschermen tegen digitale oplichterij en desinformatie een zogenaamde Digital Services Act (DSA). Wie gaat echter bepalen wat desinformatie is? Is dat informatie die afwijkt van de voorgeschreven werkelijkheid? Kortom, er is meer dan genoeg reden om deze ontwikkelingen tegen te gaan. Op dit moment kan dat slechts op twee manieren: door massaal te stemmen op partijen die de macht van de EU willen inperken, een tendens die momenteel in meerdere landen zichtbaar is. Een andere mogelijkheid is als Nederland uit de EU stappen en daarmee andere lidstaten tot een rigoureuze reset dwingen van het het EU-systeem, wellicht terug naar de oorspronkelijke handelsunie die de EU ooit was.

In de vorige artikelen “Stinkdossier Loobeekdal” hebt u kunnen lezen over het handhavingsverzoek op de illegale ontgrondingen en het definitieve besluit van Gedeputeerde Staten (GS) van Limburg.

De gedupeerde burgers, met schade aan huizen als gevolg van de ontgrondingen, hadden GS verzocht om te handhaven op onderstaande twee punten:

1. Er dient door de Provincie Limburg een aanwijzing gegeven te worden aan de perceeleigenaren om alle percelen weer terug te brengen naar de oorspronkelijke terreinhoogte(n) van 1-6-2018.
2. Er dient door de Provincie Limburg een aanwijzing gegeven te worden aan de perceeleigenaren, waarbij er door de perceeleigenaren aanvullende maatregelen genomen dienen te worden om de grondwaterstanden op het perceel aan de Endepoel weer terug te brengen op het oorspronkelijke niveau van 2018.

Het besluit van GS is een slap aftreksel geworden, gezien vanuit het verzoek dat de gedupeerde burgers voor ogen hadden. GS is niet verder gekomen dan het opleggen van een last onder dwangsom. Deze last onder dwangsom moet voorkomen dat de daders wederom illegaal gaan ontgronden. De burgers moeten het verder maar uitzoeken via andere wegen, is de stelling van GS. Met de belangen van de burgers heeft GS niet veel op, zo te zien. GS verschuilt zich achter de kwestie met formaliteiten.

Uiteraard wordt er nu bezwaar gemaakt tegen het besluit van GS. GS kan zich niet onder handhaving uitwerken.

De familie Loonen is van mening dat het allemaal aan anderen ligt. Er wordt zelfs gemeld dat bepaalde ambtenaren corrupt zijn! "Er is sprake van zware integriteitsschendingen bij bestuurders en ambtenaren van de diverse (semi-)overheden".

Zou het niet zo kunnen zijn dat de bedrijven in Venray misbruik maken van de incompetentie van het gemeentelijke apparaat? Door de agrarische adviesbureaus wordt aan de voorzijde van een project al bepaald dat het achteraf zeker moet worden gelegaliseerd. Bij illegale bouwsels is B&W verplicht te onderzoeken of de kwestie te legaliseren is! B&W Venray krijgt dan slappe knieën, kiest de makkelijke weg, en gaat altijd tot legalisatie over als het kan. “Pffff onze jurist zegt gelukkig dat het te legaliseren is…”

Verder in dit artikel de volledige zienswijze van de familie Loonen, inclusief het verslag van het gesprek met de Provincie d.d. 27 juli 2023. Interessante kost, omdat de familie Loonen zich in een slachtofferrol manoeuvreert. Houd hierbij in gedachte dat de ex-wethouder, de strateeg van de familie, exact weet wanneer er welke vergunningen noodzakelijk zijn. Over integer handelen gesproken.