Het mestoverschot en de gevolgen daarvan

Het Nederlandse mestoverschot is in feite een overschot van ‘nutriënten‘: stikstof en fosfor. Die zijn aanwezig in kunstmest en in de grondstoffen van veevoer als granen en soja, aangevoerd van zowel binnen als buiten Europa. De geproduceerde dierlijke mest zorgt voor een verzadiging van de bodem. Vooral in de jaren 70 en 80 bevatte het veevoer zoveel fosfor dat dat nu nog merkbaar is in de bodem. Ondertussen probeert het Ministerie van Landbouw om de uitzondering om extra veel mest te mogen uitrijden op het land verlengd te krijgen. Met de dreigende waterkwaliteitscrisis (Nederland heeft de twijfelachtige eer om in Europa de slechtste waterkwaliteit te hebben) in het achterhoofd en de maatregelen die daar nog allemaal voor nodig zijn is dit natuurlijk dweilen met de kraan open. Immers bijna de helft van de watervervuiling heeft te maken met stikstof en fosfor als gevolg van overbemesting. Echter, het door velen als grootste overlast ervaren aspect van overbemesting is toch wel de stankoverlast, met name van varkens-en pluimveehouderijen. Tevens van pas met drijfmest behandelde akkers waar mais en raaigras gekweekt wordt en waarvoor dus de melkveehouderij verantwoordelijk is. Nederland is de lantaarndrager met het in stand houden van habitattypen in Europa. De druk op de natuur door het intensieve gebruik van ons kleine kikkerlandje is enorm. Ook in Venray is de afbraak van natuurwaarden een continue proces. Denk hierbij aan het St Annapark en de stort in het Venrays Broek waar de natuur tientallen jaren zijn gang heeft mogen gaan en nu weer ingeruild wordt voor een zonnepark.

De gevolgen van de stikstofcrisis voor de regio Venray

Als de stikstofplannen van minister van de Wal in de huidige vorm doorgang vinden, ongecorrigeerd door de aanpassingen gesuggereerd vanuit het Ministerie van Financiën, gaat dat grote gevolgen hebben voor de veehouderijen in de gemeente Venray. Er zal ruim 50% aan stikstofreductie moeten plaatsvinden. De directe nabijheid van Natura2000-gebieden zoals Boschhuizerbergen en Maasduinen is hier mede debet aan. De boosheid en bezorgdheid die de betreffende veehouders al kenbaar hebben gemaakt bij het college van B&W is begrijpelijk. Tegelijkertijd moeten we toch ook constateren dat de bestaande situatie niet zover had mogen komen en dat verleende vergunningen niet hadden mogen worden verleend. De jarenlange klachten over stankoverlast, fijnstofvervuiling en gezondheidsschaden dientengevolge werden zelden of nooit echt serieus genomen. Steeds wogen de boerenbelangen zwaarder. Dit had natuurlijk alles te maken met hoe de macht in deze regio verdeeld is. Het positieve aan deze crisis is misschien dat het met name de veehouders dwingt om creatief om te gaan met de situatie. Mogelijke oplossingen zijn te vinden in samenwerkingsverbanden tussen akkerbouwers en veehouders met als doel regionaal voedselaanbod te bewerkstelligen voor vaste klanten uit de regio. Dit alles op een zo natuur- en milieuvriendelijk mogelijke manier, want ook de akkerbouwers in deze regio kunnen nog veel duurzamer en bodemvriendelijker te werk gaan.

Er zou een soort heerboerconstructie kunnen ontstaan waarbij de supermarkten buiten spel komen te staan als grootverdienende tussenhandel. Wat eventuele financiering betreft zou de Rabobank zich eindelijk eens echt van hun duurzame kant kunnen laten zien. Geen woorden maar daden dus! Ook zou een serieus begin gemaakt kunnen worden met het regionale initiatief “Noord-Limburg, de gezondste regio “ waarvoor tientallen miljoenen klaarliggen, maar waar nog niets substantieels van is vernomen. Uiteraard zal ook de overheid eerlijk moeten zijn en niet de stikstofcrisis misbruiken voor andere doelen zoals huisvesting.

De nood is hoog. Ik weet niet of het opvalt maar het lijkt wel of het noordelijke halfrond in de fik staat. Overal bosbranden waar dit tot op heden niet gebruikelijk was. De intensieve landbouw, de continue afbraak van natuurwaarden voor mensen belangen breekt ons op. Dit is natuurlijk maar een onderdeel van het grote probleem. We gebruiken op dit moment in Nederland zoveel natuurlijke bronnen dat de Nederlandse overshoot day al op 12 april was. Het is een dieptepunt dat elk jaar geruisloos voorbij trekt, ook in Venray.

The money pit is een Engelse uitdrukking voor bodemloze put. Geld wordt in een bodemloze put geworpen waarbij de kosten voor de maatschappij blijven oplopen. Geld, zeker geld uit gemeenschappelijke bronnen zoals subsidies en bijdragen in overeenkomsten door een gemeente, moeten doelmatig gebruikt worden. Er moet een vorm van rendement komen. Modern is de maatschappelijke kosten baten analyse (MKBA) om dit transparant te maken.

mkba-informatie.nl

Een voorbeeld: in een Peelgemeente wordt een mooi park, het St. Annapark, gebruikt om woningbouw en andere bestemmingen te realiseren. Het park wordt grondig verbouwd en dat levert wat op maar men levert ook in. Bijvoorbeeld de parkbeleving in een stad wordt aangetast voor woningbouw. Natuur, dieren, vogels en insecten leveren in voor mensenbelangen.

De MKBA kan ook gebruikt worden om achteraf eens te bekijken wat nu de winst is, is het maatschappelijke belang gediend? We willen immers leren voor de toekomst lijkt mij.

Voor de ruimtelijke ontwikkeling in het St Annapark is al vast e.e.a. op een rij gezet. Wat is er zoal door de maatschappij en in het bijzonder de Venrayse burger gesponsord in geld. Daarnaast hebben we natuurlijk ook het verlies aan natuurwaarden gesponsord wat niet echt in geld uit te drukken is. Dit is de maatschappelijke kosten kant dus.

Er is op is op het onderwerp St. Anna al eens een keer wat geschreven over de Anterieure overeenkomst en de geheimzinnigheid daaromheen. De gemeenteraad heeft dat document nooit in een besluitvormingsproces voorbij zien komen. B&W heeft dat destijds handig weggehouden van de raad. Wij nodigen u uit om ook dit artikelen nog een keer te lezen.

De uitverkoop van het st Annapark: de Anterieure Overeenkomst

De maatschappelijke kosten op een rij:

• - € 6.000.000,-- aan va Gogh voor onderhoud aan park 2008-2018;
• - € 400.000,-- van gemeente Venray voor publieke toegankelijkheid van park;
• - € 500.000,-- van gemeente voor aansluiting Noordsingel;
• - € 1.151.000,-- kwijtschelding door gemeente kosten grondexploitatie;
• - € 2.000.000,-- kwijtschelding kosten ambtenarenuren over al de jaren;
• - € 3.220.000,-- aan niet binnenkomende bijdragen op grondexploitatieplannen;
• - € 3.500.000,-- bijdrage Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed;
• - € 2.000.000,-- provinciale monumenten subsidie.

Bovenstaande zal uiteraard niet op de cent nauwkeurig zijn. Het is echter voor iedere burger die een beetje kan zoeken op het internet transparant te maken. De maatschappelijke kosten liggen op dit moment op ca. 18 miljoen euro. Uiteraard zullen we in de nabije toekomst wederom additionele subsidiegelden naar St Anna zien vloeien.

Wat krijgen we er in Venray voor terug? In elk geval geen sociale woningbouw maar woningbouw en gerenoveerde monumentale gebouwen voor welgestelde burgers die het zich kunnen veroorloven. Project voor de rijken met rendement voor de rijken gefinancierd door belastingen op de gewone burger?

Wordt het niet eens tijd dat de gemeenteraad de vragen gaan stellen die bij deze case horen? De erfenis St. Annapark is van een afgetreden selectie bestuurders en ambtenaren die nu nog actief zijn op het gemeentehuis. Welke keuzes zijn gemaakt en vooral welke belangen speelden er (ook in de achterkamertjes). Kan Renschdael hier risicoloos ondernemen op kosten van de maatschappij en hebben we te doen met een maatschappelijke money pit?

Zoals bekend is een deel van ons St Annapark ingeruild voor woningbouw. We waren eens benieuwd hoeveel daar een perceeltje bouwgrond kost. Er is een steekproefje gedaan en een overzichtje gemaakt van de diverse prijzen. Daarin komen behoorlijke verschillen uit de m2 prijzen naar voren. In elk geval kunnen we de eigenaar van Parklaan 17 feliciteren. Daar is de laagste m2 prijs betaald van de hele wijk zo te zien. Op Parklaan 15 zit de eigenaar die het meeste kwijt is geweest per m2 grond. Buren van elkaar maar dus een heel verschil!

In de steekproef zijn 15 percelen bekeken.

In onderstaande tabel is de kwestie nog eens verder uitgewerkt. Naast perceel/adres informatie is de het perceeloppervlak en perceelprijs (bron: kadaster) weergegeven. Dit is verder uitgewerkt in een prijs per m2. De verschillen kunnen dan worden uitgerekend met als uitgangspunt Parklaan 17. Parklaan 15 heeft dus €154,-- meer per m2 betaald dan Parklaan 17. Omgerekend naar een meerprijs op perceel 15 is dit meer dan een halve ton€.

In onderstaande plaatje is het nog eens in een grafiekje in beeld gebracht. Parklaan 17 is spekkoper met de meeste m2 voor de laagste prijs. Parklaan 15, de buren, hebbend de hoofdprijs betaald voor de grond. De minste m2 tegen de hoogste m2 prijs. 

Wie kan ons helpen met een verklaring of heeft daar een mening over? Graag reacties aan This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Uit een uitgebreid rapport geproduceerd door het onderzoeksinstituut Follow the Money (FTM) blijkt dat het Europese subsidiebeleid ongelijkheid onder boeren vergroot. Dit komt omdat sinds de jaren 90 het subsidiebedrag afhankelijk is van het aantal hectares dat een boerenbedrijf bezit en bewerkt. Het effect is een perverse prikkel om zo veel mogelijk grond te bezitten. Als dat niet lukt , rest nog de noodzaak om door intensivering (lees: verhoging van het aantal dieren) het financiële hoofd boven water te houden. De Rabobank heeft jarenlang geprofiteerd van deze drang tot investeren in schaalvergroting. In het betreffende rapport van FTM staat een link naar de lijst van agrarische bedrijven per regio. Binnen de gemeente Venray gaat de meeste subsidie naar de grote melkveehouderijen. Gezien de recente verdubbelen van de melkprijs zullen we daar zeker blije gezichten zien. Wat vooral duidelijk wordt is dat zonder de gigantische subsidies bepaalde sectoren van de Nederlandse landbouw er heel wat minder rooskleurig bij zouden staan.

FTM heeft data 2014 - 2022 ter beschikking gesteld waarmee regionaal de toppers in subsidievangers kunnen worden geïdentificeerd. Venray Transparant heeft dit eens voor de gemeente Venray uitgezocht.

Wilt u het volledige artikel lezen dan nodigen wij u uit om navolgende webadres te bezoeken.

Landbouwmiljonairs en minimumlonen: Europees subsidiebeleid vergroot ongelijkheid onder boeren - Follow the Money - Platform voor onderzoeksjournalistiek (ftm.nl)

De hoofdbevindingen luiden:

• Landbouwmiljonairs en minimumlonen: Europees subsidiebeleid vergroot ongelijkheid onder boeren;
• De grootste subsidiepotten stellen nauwelijks voorwaarden;
• De ene boer is miljonair, de andere zit onder het minimumloon;
• Honderden miljoenen om de grutto te beschermen – zonder succes;
• Geen boeren onder de grootste ontvangers, wel boerencoöperaties;
• Landbouwsubsidie naar Quote 500;
• Miljarden voor boeren met koeien;

Onze top 5 uit Venray is in onderstaande grafiekje weergegeven.

Dus we hebben de subsidietoppers in de gemeente Venray transparant gemaakt. Gezien de stikstofcrisis moeten we concluderen dat we de uit de hand gelopen situatie ook nog met z’n alle hebben gefinancierd middels subsidies. Leve Europa! Wellicht dat de stikstof crisis ook op een natuurlijke weg gekeerd kan worden. Simpelweg door de subsidiekraan dicht te draaien. De markt zal dan zijn werk doen en de met subsidie overeind gehouden sector zal als vanzelf krimpen.

Wil je zelf nog eens puzzelen download de lijst van Venray via onderstaande link.

GLB landbouwsubsidies 2014 - 2021 - Aleph (ftm.nl)

Harrie Maessen is weer actief op de Blakt. Harrie probeert gronden te verwerven rondom de bezittingen die hij daar al heeft. De wit gemarkeerde percelen in onderstaande foto zijn reeds in het bezit van één van de Maessen bedrijven te weten Maessen Projecten B.V., Maessen Vastgoed Holding B.V. of Maessen Grondverzet & Recycling B.V.

Harrie is op pad om de rest aan te kopen tussen zijn huidige bezit en industrieterrein de Blakt. Hij biedt prijzen met de argumentatie om een grind/zandwinning te gaan opzetten. De geboden m2 prijzen zijn dan ook ruimhartig gebaseerd op een delfstoffen winning.

Harrie heeft zijn plan om verder grind en zand te winnen op de Oostrumsche Heide in een 6^e uitbreiding stuk zien lopen op maatschappelijke weerstand. De 6^e put en weer 12 jaar een gebied dat overhoop ligt is een stap te ver voor het dorp Oostrum. Na het afronden van de huidige winning op Oostrumsche Heide komt er daar weer rust en wordt ingezet op verdere versterking van landschap en natuur.

Terug naar de activiteiten van òzze Harrie op de Blakt. Als Harrie er in slaagt om de bezittingen verder uit te breiden ontstaat er wel een erg groot gebied waar water komt! Groter dan het Parc de Witte Vennen. Lijkt wel een kleine Terraq die daar actief wordt. Wij zijn benieuwd hoe het dorp Oirlo tegen een dergelijke grootschalige zandwinning aan kijkt. Het zal t.z.t. wel verkocht worden als natuurontwikkeling waar het dorp veel profijt van zal hebben. We moeten alleen het bekende kleine motortje hebben volgens een gewezen Venrayse bestuurder 😉. O ja het gebied ligt wel een tijdje overhoop en alle profijt gaat naar Harrie die dan weer kan scoren op Quote 500. In 2021 schijnt zijn vermogen rond de 120 miljoen euro zijn geweest. Lekker verdienden ondermeer als huisaannemer van de Gemeente Venray toch?

Harrie quote 500

Of is het plannetje van Harrie toch wat geraffineerder? Het is hem natuurlijk bekend dat de geplande industrieontwikkeling op de Spurkt in het Loobeekdal gesneuveld is. Er moet toch ergens 32ha industrieterrein komen? Dat zal Harrie als huisaannemer van de gemeente Venray wel eventjes regelen. Dus een mooi waterpartijtje om Oirlo aan boord te krijgen en dan de rest perfect geschikt voor industrieterrein inclusief een mooi trailerpark voor de buitenlandse werknemers die op de Blakt werken of komen werken toch? Mooie kleine percelen voor de plaatselijke ondernemers die vooruit willen. Harrie heeft op de Vennenweg laten zien dat het niet altijd XXL hoeft te zijn. Of toch weer de Spurkt clausule bij te weinig verkoop kleine percelen en omschakeling naar toch maar XXL?

Een welgemeend advies aan de gemeenteraad van Venray. Zorg nu dat je helemaal in het begin geïnformeerd wordt over de plannen. Laat je niet, zoals op de Spurkt, voor bijna voldongen feiten plaatsen. Denk ook eens na over de nadelen van meer industrie en dus meer buitenlandse werknemers. Het laatste is beschamend en een vorm van moderne menshouderij voor de business van de rijken. Hebben we in Venray nog wel industrieterreinen nodig?

Inleiding

De laatste paar jaar lijkt een opeenvolging van crisissen te zijn. Na de klimaatcrisis hebben we inmiddels ook kennisgemaakt met de Coronacrisis, de crisis in Oekraïne, de energiecrisis, de voedselcrisis en dan nu ook de stikstofcrisis. De crisis in Oekraïne, hoe je ook aankijkt tegen de oorzaak ervan, heeft overduidelijk andere crisissen verergerd, zoals de energiecrisis en de voedselcrisis. Het verwijt dat al die wijze EU-politici niet in staat zijn geweest om het conflict met Rusland te vermijden is dan ook niet verwonderlijk en de achterdocht omtrent de ware bedoeling erachter is ook begrijpelijk. Dezelfde achterdocht kom je ook tegen bij de stikstofcrisis.

Is het de politiek te doen om de natuur en de biodiversiteit te beschermen en de volledig uit de hand gelopen intensieve veehouderij in te dammen? Je zou geneigd zijn te denken van wel, maar werd de alarmbel niet al in de jaren 80 van de vorige eeuw geluid door de toenmalige minister van Landbouw Braks (CDA nota bene)? En werd zijn waarschuwing niet decennia lang gebagatelliseerd en genegeerd? Het antwoord luidt bevestigend en daarom is de achterdocht bij met name de veehouders begrijpelijk. Is er soms sprake van een acute stikstofcrisis omdat er eigenlijk een woningbouwcrisis is die veel urgenter is, vooral door de enorme aantallen oorlogsvluchtelingen, met name uit de Oekraïne, en de constante stroom asielzoekers die voor overbezette opvangcentra zorgen? Het feit blijft dat er wel degelijk een stikstof gerelateerde crisis bestaat, waarbij we twee componenten moeten onderscheiden: de stikstofuitstoot veroorzaakt door met name de veehouderij (NH3 ofwel ammoniak) en die veroorzaakt door industrie en verkeer (NOx ofwel stikstofverbindingen met zuurstof veroorzaakt door verbrandingsprocessen). Beide zorgen voor lucht- en bodemvervuiling, maar NH3 heeft een ruim tweemaal sterker negatief effect op biodiversiteit, bron RIVM). Dit laatste verklaart waarom het vooral de boeren zijn die het moeten ontgelden.

Een van hun sterkste argumenten is het feit dat zij voor voedsel zorgen en in een tijd van dreigende voedselcrisis komt dat goed uit. Vandaar de grote sympathie bij velen voor hun protesten. Een ander sterk argument is dat het kabinet de pijn over de agrarische sector wil uitsmeren waardoor er onbegrijpelijke situaties ontstaan op bijvoorbeeld bepaalde Waddeneilanden waar vrijwel geen veehouderij is.

Historie

Na de Tweede Wereldoorlog stond vast dat de hongerwinter nooit meer mocht plaatsvinden. Door het controversiële plan Mansholt (1968) werden boerenbedrijven verplicht om moderner, grootschaliger en daarmee leefbaarder te worden. Zoals reeds gezegd in de inleiding werd er al in de jaren 80 gewaarschuwd dat het ongebreideld uitbreiden van schaalvergroting en focussen op industrial farming onder het motto “Nooit meer honger” ongewenste effecten had: steeds grotere bedrijven, kaarsrechte beken en sloten als gevolg van ruilverkaveling, stankoverlast en aantasting van de landschap en natuur, maar last but not least mestoverschotten. Aan het begin van de jaren zeventig waren door het toegenomen krachtvoergebruik de hoeveelheden stikstof en fosfaat in de mest flink toegenomen. Met de almaar groeiende dieraantallen werd dat een groot milieuprobleem. Beken en sloten bevatten in de jaren zeventig en tachtig veel te veel fosfaat waardoor je enorme algengroei kreeg.

De mineralen uit de mest spoelden via de bodem ook uit naar het grondwater. De groei van de veestapel betekende ook een grotere mestberg, die de boeren niet helemaal kwijt konden op eigen grond of waarvoor ze niet de hoge kosten voor afvoer naar akkerbouwgebieden wilden of konden betalen. De drijfmest werd massaal geloosd in sloten en op het land. Voor er wat aan gedaan werd, was je alweer jaren verder. Lange tijd werd het probleem ontkend, door druk vanuit de agrarische sector. Opeenvolgende kabinetten hoopten telkens met technologische vernieuwingen en strengere regelgeving de problemen op te lossen, maar per saldo groeide de sector steeds door vooral ook omdat de landbouwsubsidies vanaf de jaren 90 gebaseerd werden op aantal hectares. Dit had nog meer schaalvergroting tot gevolg. De Rabobank zorgde voor de financiering van grote investeringen in nieuwe technieken en nieuwe stallen waardoor grotere aantallen dieren nodig waren om uit de kosten te komen. Inmiddels lijkt deze bank spijt te hebben van hun handelswijze. De agrobusiness had er ook belang bij in de vorm van veevoerleverantie , vleesverwerking en zuivelverwerking. Door het mestoverschot, met name bij de varkenshouderijen, kwam daar ook de mestverwerking als businessmodel bij. Kortom, de focus lag volledig op groei.

Nederland als tweede agro-exporteur van de wereld

De vleesfabriek die Nederland is geworden, exporteert jaarlijks voor zo’n 16 miljard euro aan dierlijke producten. Door de import van soja, palmolie en vlees is de Europese Unie – na China – hoofdverantwoordelijk voor ontbossing van regenwouden en andere kwetsbare ecosystemen. In Europa is Nederland koploper in de hoeveelheid ontbost gebied per hoofd van de bevolking.

In 2018 kwam maar liefst 10,4 megaton aan Europees graan ons land binnen voor veevoer, naast 8,9 megaton (niet-Europese) soja. Dit is zeer waarschijnlijk alleen maar gestegen sindsdien. Het merendeel van de ingevoerde soja wordt verwerkt in veevoer. Wat hier achterblijft is de stront. In zulke hoeveelheden dat de akkerbouw er ook geen raad meer mee weet: het mestoverschot.

Deel 2 zal verder ingaan op het mestoverschot, de perverse prikkels en De gevolgen van de stikstofcrisis voor de regio Venray

 

In een artikel op Venray-Transparant.nl heb ik gelezen dat Venray zo’n beetje de aars van de bio-industrie is. Op dit moment geeft het compleet uit de hand gelopen stikstofdossier veel onrust in het land. Door regeringsbeleid, gekneed door de handel en financiële lobby, is de situatie compleet geëscaleerd. De producent, de boer, is weer de klos. De boer is door de mechanismen in de markt gedwongen richting industriële voedselproductie en daarnaast gek gemaakt door halfslachtige regelgeving. Deze regelgeving was vooral op technische maatregelen gestoeld die in de praktijk dus niet of onvoldoende werkten. Het poldermodel van pappen en nat houden breekt ons nu op. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden en het lijkt er op dat er flink geamputeerd moet worden.

Dat het dossier ook in de gemeenteraad van Venray tot zorgen leidt is zichtbaar. De fractievoorzitter van het CDA Guus Reintjes krijgt er zelfs jeuk van. Aanleiding was een oplegnotitie van de Groen Links fractieleider André van Maarschalkerwaard. In een oplegnotitie werd gevraagd naar duidelijkheid over de emissies van een gecombineerde varkens-/insectenproductiebedrijf waarvoor plannen bestaan. Nu is het te hopen dat de jeuk van de heer Reintjes figuurlijk is bedoeld. Als het vanuit hormonale of allergiereacties komt wens ik hem veel beterschap. Jeuk kan verschrikkelijk zijn. Komt zijn ongemak vanuit het stikstofdossier dan wacht hem nog veel jeuk en krabwerk. Laten we eerlijk zijn. De achterban van de CDA in Venray komt voornamelijk uit de agrarische sector. Dus ook de politiek in Venray, heel veel jaren gedomineerd door het CDA, behoorde tot de veroorzakers van problemen. Ongebreidelde groei in veehouderijen hebben ons ook in Venray in de problemen gebracht. In onderstaande grafiek is de varkensdichtheid in 2014 weergegeven voor Nederland. In het 2e plaatje staat de varkensproductie in Brabant en Limburg op eenzaam niveau in Europees verband.

 

Laten we nu eens eerlijk zijn en vaststellen dat dit niet gezond is. Stank- en fijnstofoverlast veroorzaakt door intensieve veehouderij (varkens, kippen, runderen, geiten) hebben serieuze gezondheidsnadelen. De vragen die dit meebrengt zoals van Groen Links worden vervelend gevonden maar zijn zeer relevant.

Ik wens de gemeenteraad van Venray veel wijsheid (en niet al te veel jeuk) toe in dit dossier.

BESTE VENRAYNAREN,

Met regelmaat krijgen wij berichten van u, berichten waarin u uw beklag doet over hoe u wordt behandeld door het bestuurlijk management van de gemeente Venray.

U wordt bij oprechte klachten niet gehoord, nee zelfs genegeerd. Er worden u dwangsommen opgelegd, u doet er niet toe! Als burger wordt u een kopje kleiner gemaakt als u uw mond niet houdt.

Dit kan niet de bedoeling zijn. Een gemeente staat ten dienste van de burgers. Proactieve medewerking mag men verwachten.

De redactie van Venray Transparant biedt u de mogelijkheid om anoniem van u te laten horen op onze site! Komt u met uw klacht bij de gemeente niet verder deel het met ons.

Alleen de redactie kent uw naam!

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

De provincie heeft tijdelijk een meldpunt over vermeende onregelmatigheden op het gebied van bestuurscultuur en integriteit geopend. Daar kunnen mensen zich opnieuw melden die niet tevreden zijn over de afhandeling van hun eerdere melding door de commissie die de bestuurscultuur in Limburg tussen 2011 en 2021 heeft onderzocht. In totaal ging het toen om 286 meldingen afkomstig van 144 personen. Het Limburgs Parlement had op 1 april jl. via een motie erop aangedrongen om ontevreden melders alsnog de gelegenheid te geven te worden gehoord. Daarop heeft gouverneur Roemer besloten tot 31 mei mensen die zich onvoldoende gehoord voelen de mogelijkheid te bieden opnieuw hun melding bij de provincie te doen. Daarbij zullen zoveel mogelijk de bestaande procedures worden toegepast. Het gaat dan om de klachtenregeling en de regeling integriteit. De gouverneur ziet daarbij toe op een goed verloop van het proces. Even terug in de tijd. Op vrijdag 28 januari jl. had gouverneur Emile Roemer, als voorzitter van het college van Gedeputeerde Staten, het eindrapport van de Commissie Bestuurscultuur in ontvangst genomen. Het rapport had de titel ‘Engelen bestaan niet’. Een hoofdconclusie werd getrokken dat er geen systematisch patroon van omvangrijke integriteitsschendingen in Limburg. En evenmin zijn er zaken aan het licht gekomen die mogelijk tot strafrechtelijke vervolgingen kunnen leiden. Dus 286 meldingen en niets aan de hand? Dit is natuurlijk belachelijk. Hebben we hier een gevalletje ‘Catch and Kill’? Catch and Kill is een term die gebruikt wordt om informatie af te vangen en daarna vakkundig het gebruik ervan te elimineren. Veel meldingen kwamen uit onmacht. Had het bestuur beter uitleg gegeven over hoe de besluitvorming was gegaan, was er wellicht niets aan de hand geweest, zo werd gesteld. Dus dat een wethouder grondzaken van de gemeente Venray onderhands 37 ha grond koopt van het Waterschap tegen een vriendenprijs als privépersoon, kan worden uitgelegd? Welnu, de bestuurder die dit gaat doen moet nog opstaan. Leg het eens uit op een manier zodat de burger en de collega boer die ook interesse had in die grond het nog snapt. Als waterschapsbelastingbetaler en sponsor van dit succesverhaal voor de betreffende wethouder hebben we daar recht op. Het Limburgs Parlement heeft dus op 1 april via een motie aangedrongen om ontevreden melders alsnog de gelegenheid te geven te worden gehoord. Inmiddels schijnt de teller weer op 80 zaken te staan. Mensen maken flink gebruik van meldpunt provincie om integriteitskwesties opnieuw te laten bekijken. Blijkbaar is het uitleggen van besluitvormingsprocessen niet echt goed gelukt. De onmacht is onverminderd aanwezig en gezien de grote hoeveelheid meldingen is er daadwerkelijk wat aan de hand. Inmiddels is ook een nieuw boek van de verslaggevers Joep Dohmen en Paul van der Steen beschikbaar gekomen. In dit boek staan veel schimmige praktijken in Limburg beschreven en onderbouwd. Het is tevens in begrijpelijke taal gepresenteerd. Deze heren nemen wel de moeite om zaken te onderzoeken zoals het moet. Hier kunnen onze bestuurders een voorbeeld aan nemen. Gouverneur Emile Roemer heeft een exemplaar van het boek in ontvangst genomen tijdens een boekpresentatie te Horst. Wellicht helpt dit Roemer om toch maar eens deugdelijk onderzoek te laten doen. Hij wil met de provincie vooruit! Dat kan dus alleen op vaste grond met gesloten dossiers die niet meer kunnen na-pruttelen vanuit een beerput. Venray-Transparant is het ter ore gekomen dat er ook vanuit de gemeente Venray wederom meldingen zijn gedaan. Een tweede poging van ‘Catch and Kill’ zal niet worden geaccepteerd. Roemer heeft toegezegd zich persoonlijk te verdiepen in de meldingen. Belofte maakt schuld en er wordt met interesse uitgekeken naar zijn bevindingen.

Op dinsdag 31 mei jl. vond in de Gemeenteraad van Venray de stemming plaats waarbij de raadsleden mochten kiezen of de voorgedragen kandidaten deze functie mochten uitoefenen. In veel gemeenten is dit een heugelijk feit maar Venray zou Venray niet zijn als deze bijeenkomst niet zou worden ontsierd door een partij die nog wat oud zeer moet vereffenen.

Wie had gehoopt dat de verschrikkelijke bijdrage van plaatsvervangend CDA-fractieleider Guus Reintjes bij de inauguratie van wethouder Nijkerken een incident was kwam bedrogen uit. Alle zes CDA- raadsleden stemden tegen de benoeming van de D’66 kandidaten Janssen en Jenneskens. Waarom werd niet gezegd. Ook kandidaat Leenders van Samenwerking moest het met drie tegenstemmen doen.

Daan Janssen en Martin Leenders hebben waarschijnlijk in de ogen van het CDA als raadslid te veel bijgedragen aan de üntergang van Jan Loonen en in zijn kielzog Anne Thielen. Met de andere niet CDA-raadsleden stonden zij aan de wieg van de nieuwe bestuurlijke samenwerking. Ook iets wat moeilijk te verteren is voor onze CDA-vrienden.

Dat Jan Jenneskens in principe maar één jaar als wethouder blijft, niet in de gemeente Venray woont zal wel meespelen bij de keuze om tegen te stemmen maar het lijkt er meer op dat ook hij in de CDA-ogen wellicht een rol heeft gespeeld in de val van de “toppers” van de partij. Misschien heeft hij zich ook te veel ingezet op handhaving van overtredingen als bouwen zonder vergunning of handelen in strijd met het bestemmingsplan. Vaak bij de achterban van de oude machthebbers in de Gemeenteraad. Het mogelijk moeten betalen van wachtgeld kan geen argument zijn voor een partij waar een (zelf) uit eigen beweging opgestapte oud-wethouder geniet van deze vergoeding.

Wrok is een slechte raadgever, hopelijk gaat deze opstelling géén vier jaar duren. Van de nieuwe raadsleden zou je nieuw elan en kritiek op de oude handelswijze verwachten.  Wie weet gaat dit gebeuren maar de verwachtingen zijn niet hooggespannen.

Onlangs is het boek “De Vriendenreünie” verschenen. Hierin wordt de bestuurscultuur van Limburg gefileerd. Dit boek is een vervolg op een eerder verschenen boek waarin de auteur de wantoestanden, vriendjespolitiek en het elkaar bevoordelen in de Limburgse politiek omschrijft. Na 25 jaar lijkt er niets veranderd of toch wel?

In het nieuwe boek vinden we in tegenstelling tot het boek “De Vriendenrepubliek” bestuurders uit Horst (aan de Maas) en Venray terug. Hoera, wij staan op de kaart zou je bijna zeggen, maar je hoeft geen ingewijde in de politiek of integriteit te zijn om te begrijpen dat de Vriendenrepubliek Venrayse ingezetenen heeft gekregen. 

Dezelfde arrogantie als in beide boeken beschreven zien we nu weer terug bij de Venrayse CDA en dan laten we het daarbij nog maar niet over het ontbreken van enig moreel kompas hebben. Waarom niet de hand in eigen boezem steken en op een positieve manier meewerken aan het besturen van Venray? Nieuwe (CDA) raadsleden, pak deze handschoen op!

Ger Driessen, als bestuurder betrokken bij de keukentafeldeal met toenmalig wethouder Loonen is door het Waterschap Limburg gerehabiliteerd.  Het stond met grote letters op de voorpagina van de Limburger: Waterschap maakt knieval: ‘oud-voorzitter Ger Driessen niet in de fout bij gronddeal in het Loobeekdal in Venray’.

Onder druk van een dreigende rechtszaak, stelt waterschap Limburg nu openlijk in een brief dat oud-dijkgraaf Ger Driessen voormalig wethouder Jan Loonen niet heeft bevoordeeld bij een omstreden gronddeal in Venray.

Bureau Hoffmann heeft in opdracht van het Waterschap onderzoek gedaan naar de omstreden deal waarbij het Waterschap maar liefst 37 ha grond verkocht aan de familie Loonen en daarbij ander liefhebbers buitenspel zette.  In strijd met al dan niet vastgelegde regels, voerde Dijkgraaf Driessen  de onderhandelingsgesprekken in zijn eentje. Dit, maar ook de voorwaarden waarmee akkoord werd gegaan, was voor Hoffmann reden om te concluderen dat er sprake was een schijn van bevoordeling van Loonen. In “De Vriendenreünie” wordt uitgebreid op deze “ons kent ons” werkwijze ingegaan. CDA-vrienden onder elkaar.

Oud-dijkgraaf Driessen leverde vorig jaar juni alsnog het bewijsmateriaal dat hij het dagelijks bestuur en ambtenaren wél tijdig en volledig had geïnformeerd over de deal met de familie Loonen. Allereerst is het vreemd dat hij deze bescheiden niet eerder aan bureau Hoffmann heeft verstrekt, al dan niet uit eigen beweging. Ook raar dat deze gegevens niet in het archief van Waterschap Limburg te vinden waren. Nog vreemder is dat de huidige CDA -dijkgraaf Patrick van der Broeck (oud-wethouder van Venray, oud-gedeputeerde Provincie Limburg) een brief ondertekent waarin staat dat Driessen integer heeft gehandeld bij de gronddeal en dat er van bevoordeling geen sprake was. Is dit een vriendendienst of heeft hij, zoals Driessen laat weten, dit gedaan onder de dreiging van een rechtszaak? In deze rechtszaak zou het dan draaien om de vraag of het dagelijkse bestuur van het Waterschap wel tijdig en volledig had geïnformeerd over de deal met de familie Loonen. Het bestuur vond van niet terwijl Driessen voor de vergadering waarin dit conclusie werd genomen wel de betreffende e-mails en berichten had verstrekt.

Het lijkt erop dat het dagelijks bestuur van het Waterschap geen zin heeft in een rechtszaak waar het gaat om de vraag of men, ondanks de door Driessen na het onderzoek verstrekte gegevens, vond dat er sprake was van niet tijdig en onjuist informeren. Puur juridisch gezien krijgt Driessen dan wellicht gelijk, maar dan draait het om een woordenspel waarbij het gezellige gesprek aan de keukentafel en alle gestelde voorwaarden en gunsten niet ter sprake komen.

Dat men ook, zoals Driessen nu van de daken schreeuwt, concludeert dat er van bevoordeling géén sprake was lijkt een brug te ver. Vraag het maar eens aan de boeren, veehouders en andere gegadigden voor de betreffende gronden.

Jan Loonen grijpt nu de brief van zijn ene CDA-vriend aan zijn andere CDA-vriend aan om, ook alweer onder dreiging van een rechtszaak, te pleiten voor rehabilitatie door de Gemeenteraad.

Over de deal zijn twee rapporten geschreven. Het onderzoeksbureau Berenschot concludeerde dat er bij Loonen op drie punten sprake was van énige schijn van belangenverstrengeling. Dit rapport, maar in feite ook andere situaties waarbij men over het handelen van de wethouders vraagtekens kon zetten, vormden de aanleiding voor het (voor het eerst in de Venrayse geschiedenis) wegsturen van de wethouder. Terecht merkt de Venrayse politiek op dat eerherstel er niet in zit. De conclusies zijn immers getrokken uit het rapport Berenschot. Een pyrrusoverwinning van Ger Driessen zal hem niet helpen.

Dreigen met rechtszaken of zelfs het in de rechtszaal bekritiseren van journalisten, de auteurs van “de Vriendenreuïnie” weten er alles van.

Heel misschien komt het tot een politieke discussie in de nieuwe raad en wordt er een motie ingediend om Jan te rehabiliteren. Zes stemmen voor staan bij voorbaat al vast.