Toon items op tag: natuurcriminelen

OOIJEN-WANSSUM - Een aantal jonge onderzoeksjournalisten van De Correspondent hebben onderzoek gedaan naar de natuurmoraal binnen de Provincie Limburg. Ze waren getipt dat het in het Limburgse natuurgebied Ooijen-Wanssum helemaal mis dreigde te gaan. Bedroevende conclusies werden getrokken. De provincie heeft er geen enkele moeite mee zich aan verantwoordelijkheden te onttrekken. Natuur wordt gezien als bijzaak, als kostenpost.

Enkele citaten uit de Correspondent:

“Bleker en Koopmans schroefden de ambitie voor nieuw aan te leggen natuur ook terug van 700.000 naar 600.000 hectare, schoven de deadline vooruit van 2018 naar 2027 en kortten het budget van ongeveer 600 naar minder dan 200 miljoen euro per jaar. De aanname was dat provincies natuur efficiënter konden aanleggen en beheren. In Limburg betekende dit dat de oorspronkelijke doelstelling van 3.400 terugging naar 2.600 hectare”.

“In de provincie is het natuurbeleid de afgelopen jaren een hoofdpijndossier. Lees daar ook bij NRC over. Dit voorjaar viel het college naar aanleiding van de onthullingen van NRC Handelsblad over hoe een voormalige CDA-gedeputeerde provinciale natuursubsidies via een natuurorganisatie naar zijn eigen bv sluisde. Subsidies waar tot een aantal jaar geleden niet de provincie maar de Dienst Landelijk Gebied over ging”. 

“Ger Koopmans, het Kamerlid dat er samen met Henk Bleker voor gezorgd had dat voortaan de provincies verantwoordelijk werden voor het natuurbeleid, werd in 2014 gedeputeerde van Financiën in Limburg”.

De strategie gevoerd door de CDA-ers:

• Als provincie zelf nauwelijks geld bijleggen;
• De subsidiekraan dichtdraaien;
• Gecompenseerde natuur aftrekken van de opgave.

Er is een dikke 300 ha cultuurlandschap met een eigen biotoop totaal omgebouwd naar deze zogenaamde “nieuwe natuur”. Kritische noten van de natuurliefhebbers omtrent het beheer van Ooijen-Wanssum zowel tijdens de uitvoering van het project als op dit moment worden steevast gepareerd met “dit is nieuwe natuur, dus niet mekkeren”.  Dus de bestaande natuurwaarden met haar beschermingsniveau werden gewoon op de schop genomen en afgevoerd. In dit geval letterlijk. Er is 300 ha teelaarde afgegraven en met het bodemleven en al afgevoerd. Dus de dieren die van het bodemleven afhankelijk waren moesten het maar uitzoeken. Dit was uiteraard de goedkoopste methode en uiteindelijk komen we weer uit waar het altijd om draait, namelijk geld.

Het propagandabureau (lees afdeling public relations) van het projectbureau heeft uitstekend werk geleverd. De kritiek is continu gesmoord en de lintjesknippers konden hun ritueel doorvoeren. Let wel, doelstelling hoogwaterveiligheid en een betere verkeerssituatie voor Wanssum zijn prima. Maar in dit geval zijn bestaande natuurwaarden niet gecompenseerd maar gewoon vervangen door schraal leeg ganzenleefgebied. Er mag geen maas-heg of boom wortelen want dat zal de doorstroming beperken. Wederom is de biodiversiteit het slachtoffer. Op dit moment is het beheer nog steeds niet aanbesteed en de partij Staatsbosbeheer is huiverig voor overname. Een u raad het al, delen worden nu gewoon geklepeld en het bodemleven krijgt er nog steeds van langs. Zo goedkoop als mogelijk dus...

Voor het volledige artikel: https://decorrespondent.nl/12724/in-limburg-zie-je-zo-makkelijk-komt-een-provincie-onder-afspraken-over-natuur-uit/1866753894104-59384ab3

VENRAY - In een voorgaande artikel heeft u de vraag kunnen lezen of de Provincie Limburg natuurcriminaliteit kan worden verweten. Er zijn steeds meer aanwijzingen voor een bevestigend antwoord. In een artikel van de Limburger (14 oktober jl.) was te lezen dat miljoenen euro’s voor nieuwe natuur naar andere zaken (lees ook zakken) zijn gegaan.

Die informatie werd aan Provinciale Staten onthouden. Doordat het geld anders werd besteed, is veel minder natuur aangelegd dan eerder met het Rijk was afgesproken.

In principe is er dan diefstal gepleegd op de natuurwaarden die gerealiseerd zouden moeten zijn. Blijkbaar interesseert de betreffende bestuurders de natuur en daarmee ook de habitat van de mensen in Limburg niets.

Door toedoen van de mens verkeert de biodiversiteit in een crisis. Door ontbossing, industriële landbouw, veeteelt, en visserij neemt de diversiteit van planten- en diersoorten in rap tempo af. Zonder snelle, ingrijpende maatregelen zullen honderdduizenden soorten uitsterven en onmisbare ecosystemen verarmen. Ook in Venray is dit proces continue in gang.

In Limburg worden nog steeds beslissingen genomen waarbij de natuur als sluitpost fungeert. Telkens gaat er met de kaasschaafmethode een stukje natuurwaarde verloren. Denk hierbij aan het St. Annapark waar in een oase van rust een woonwijk wordt geplempt. De volgende serie woningbouw in het St. Annapark is al weer aan de horizon.verschenen.



De door de Venrayse natuurliefhebbers gekoesterde stadsdassen kunnen dan definitief opkrassen. De kaasschaaf blijft z’n werk doen. Elke keer weer is er wel weer een reden waarom er toch maar weer een stukje natuurwaarde moet wijken voor mensen, maar voornamelijk voor de belangen van zakenmensen. De beslissing om een park te gaan gebruiken voor woningbouw wordt niet meer ter discussie gesteld. Eerst wordt het plan gemaakt en daarna het verhaal gespind om het te verantwoorden en recht te praten wat krom is. Een alternatief met minder natuurschade wordt niet meer onderzocht.

De gemeente Venray heeft in het kader van natuurcompensatie ook een dikke laag boter op het hoofd. Neem de compensatieopgave voor het industrieterrein Smakterheide. Een hoop kabaal via een convenant en een intentieovereenkomst waarin de stichting Das & Boom, de Provincie en de gemeente Venray het hebben over de inpassing van beschermde diersoorten zoals de Geelgors, de Patrijs en de Dassen.

Zie ook St. Anna een Convenant en St. Anna intentie overeenkomst

Das & Boom heeft de andere twee partijen, de Provincie en de gemeente, binnen het convenant in 2019 gewezen op de achterstallige compensatie. De gemeenteraad van Venray heeft op 9 december 2019 een brief gehad dat er een handhavingsverzoek is ingediend bij de provincie.

Eind 2021 is er dus niets bereikt. De firma Renschdael is de bouw van de volgende serie woningen aan het inplannen. Ditmaal gaan er wederom bomen en stukken groen van het park en daarmee leefgebied van de dieren en insecten op in woningbouw. Met de rust tijdens de nachtelijke uren en de relatieve rust overdag is het gedaan. Het is fijn voor de mensen die zich daar een woning kunnen
veroorloven, maar kan dat niet ergens anders zonder aantasting van de laatste stukjes groen binnen de bebouwde kom?

De uitspraak van wethouder Lei Heldens in een krantenartikel van 3 oktober 2002 dat het noordelijke deel van St. Anna voor eeuwig groen blijft is hol gebleken. De opvolgers in het gemeentelijke circus hebben lak aan geschiedenis en draaien als een blad aan de boom. We blijven vrolijk middels de kaasschaafmethode natuurwaarden uitleveren aan projectontwikkelaars.

Ook het bestemmingsplan Smakterheide waarin een deel de bestemming “natuur” heeft als compensatie voor de aanleg van het industrieterrein blijkt in Venray maar een losse flodder. De industrie is er uiteraard geland maar de enkelbestemming natuur is grotendeels in gebuik in strijd met het bestemmingsplan. Op dit moment staan er waspeen en pioenrozen op de percelen met de enkelbestemming Natuur. Voorgaande jaren waren het mais en aardappelen volgens Boer & Bunder.

Bekijk ook: Ruimtelijke Plannen en Boeren & Bunder

Welke weg nu te gaan in dit geval? Logisch lijkt onmiddellijk aankloppen bij de Provincie voor geld om de compensatie voor Smakterheide daadwerkelijk uit te voeren. De landbouwers die strijdig met het bestemmingsplan pioenrozen en waspeen telen moeten ruimhartig worden uitgekocht om de natuurschuld in te lossen. De diefstal door de Provincie van het “nieuwe natuur geld” en de diefstal van gemeente Venray op de compensatieverplichting moet ongedaan worden gemaakt.