Displaying items by tag: afschermen

Toen Emile Roemer eind 2021 werd aangesteld als waarnemend commissaris van de Koning in Limburg, was de belofte groot: herstel van vertrouwen, een frisse bestuurscultuur en een eind aan de integriteitsschandalen die de provincie jarenlang teisterden. Na het vertrek van Theo Bovens moest Roemer de man van de vernieuwing worden een buitenstaander met moreel gezag.

Vier jaar later rijst de vraag: wat is er werkelijk veranderd?

De provincie kampt nog steeds met dossiers die maar blijven etteren. In het Loobeekdal-dossier botsen belangen van boeren, projectontwikkelaars en overheden in een kluwen van tegenstrijdige besluiten en gebrekkige transparantie.

De Californië-affaire over de miljoenensteun aan een glastuinbouwproject in Horst aan de Maas sleept zich voort, met vragen over belangenverstrengeling die nooit overtuigend zijn beantwoord. En het Meldpunt Bestuurscultuur, dat ooit symbool stond voor openheid en zelfreflectie, lijkt in stilte vastgelopen: meldingen worden nauwelijks opgevolgd, dossiers blijven onbeslist, en melders haken gefrustreerd af.

Roemer kreeg brede waardering voor zijn rustige toon en verbindende aanpak. Maar juist die rust blijkt dubbelzinnig. Achter de vriendelijke woorden lijkt een bestuursstijl te schuilen die vooral gericht is op sussen, temporiseren en afschermen. Kritiek wordt netjes ontvangen, maar zelden opgevolgd. Openbaarheid wordt geprezen, maar beperkt toegepast. De ramen werden niet opengezet ze werden hooguit op een kier gezet, met de gordijnen nog half dicht.
Het is verleidelijk om Limburgs politieke cultuur af te doen als hardnekkig en weerbarstig. Toch is dat te makkelijk. Een commissaris met zijn mandaat had scherper kunnen ingrijpen, duidelijke lijnen kunnen trekken en zichtbaar kunnen maken waar de bestuurlijke verantwoordelijkheid lag. In plaats daarvan koos Roemer voor beheersing boven verandering, voor rust in de tent boven zuivering van de stal.

Voor veel burgers blijft het gevoel overeind dat Limburg na al die beloften niet wezenlijk opener is geworden. De provincie lijkt gereinigd met zachte zeep het ruikt frisser, maar onder de huid is het vuil nog niet verdwenen.